วันนี้วันหยุดทุกคนต่างกลับบ้านไปหาพ่อแม่กัน ส่วนผมก็เหมือนเดิมไปบ้านนุ่มนิ่มเพราะพ่อกับแม่ไปก่อนแล้ว เราแวะซื้อขนมกับของกินเจ้าดังหลายอย่างเพื่อกลับไปให้ทุกคนทาน แถมวันนี้คุณย่าก็ยังยอมออกจากบ้านมาด้วย ปกติท่านชอบอยู่บ้านทำสวนผักกับแปลงดอกไม้ ไม่ค่อยชอบออกไปไหนมาไหนเท่าไหร่ คุณย่ากับผมอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพตั้งแต่จำความได้ มีแต่พ่อที่พาผมขึ้นไปหาคุณปู่บ้าง จนมาช่วงม.ปลายที่ผมบินขึ้นไปหาท่านคนเดียว จนกลายเป็นต้องไปทุกเดือน จนปัจจุบันถ้ามีงานอะไรให้ทำก็จะส่งคนมาหาผมที่กรุงเทพแทนเพราะบางครั้งผมติดเรียน เดินทางขึ้นไปจะไม่ได้ พอเดินเข้าบ้านนิ่มกับผมถึงกับชะงักเพราะแขกที่เราไม่รู้ว่ามีนั่งพูดคุยหัวเราะกับที่บ้านพวกผมอย่างคนสนิทกัน แต่จะดีกว่านี้มากถ้าคนที่บ้านผมหัวเราะด้วยไม่ใช่ไอ้เวรนัั้น
"พี่โย"
"เอ้า...มากันแล้วเข้ามา ๆ พอดีตาโยแวะมาเยี่ยมนิ่มจำได้ไหม" เสียงแม่นิ่มพูดอย่างอารมณ์ดี
"ค่ะ"
"
