หยวนซีหยางนั่งเอน ๆ อยู่บนผ้าปูรองนั่ง ปล่อยให้มู่ถิงฟางใช้แขนซ้ายทุบไปบนไหล่หนารวมถึงแผ่นอกกว้าง
"นวดให้ข้าเสร็จหรือยัง" แม่ทัพหนุ่มหัวเราะอย่างพึงพอใจ
"ข้าตีเจ้าจนเหนื่อย ไม่ใช่นวดให้เสียหน่อย"
"มือเล็กเหมือนมือแมว ทุบให้ตายก็ได้เพียงแรงนวด"
"ข้าจะทำอย่างไรกับเจ้าดี" มู่ถิงฟางเหนื่อยหอบเสียเอง ยิ่งเคลื่อนไหวร่างกายยิ่งรู้สึกสะเทือนแผลบนแขนขวา
"เลือดไหลซึมออกมาแล้ว หยุดขยับก่อนเถิดฟางเอ๋อร์"
"ใครใช้ให้เรียกข้าสนิทสนมเช่นนั้น"
"เพียงคำเรียกขานจะเป็นกระไรได้ ในเมื่อข้าได้จูบเจ้าแล้ว"
"ข้าไม่ได้เต็มใจจูบกับเจ้าเสียหน่อย"
"แต่เจ้ากระหวัดลิ้นตอบกลับข้า ดูดลิ้นข้าเสียจนรู้สึกสยิวไปหมด" หยวนซีหยางเลิกคิ้วล้อเลียน
"เอ่อ...เจ้าจูบเก่งนี่ ข้าเลยเผลอตัวเล็กน้อย"
"เผลอตัวแต่งให้ข้าหน่อยเป็นไร รับรองว่าเรื่องอื่นข้าเก่งกว่านั้นหลายร้อยเท่า" สายตาโลมเลียมองมู่ถิงฟาง
"ข้าไม่แต่งกับคนที่ไม่
