แม่ทัพใหญ่ใจเกินร้อยเดินตามคุณหนูสกุลมู่เข้าเรือนใหญ่ ร่างสูงสง่าตามติดนางเหมือนเงา เหลือบตามองสตรีที่สูงเพียงแผ่นอกเขา
ช่างน่ารัก ตัวกระจุ๋มกระจิ๋ม น่ากระเตงอุ้มไปทั่วห้องหอ อืมมม แค่คิดก็แข็งแล้ว (หมายถึงฮึกเหิมและเข้มแข็ง)
“ทำไมต้องจ้องข้าด้วย”
“ก็เจ้างาม”
“ไม่ต้องมาชมข้าหรอก”
“ข้าพูดจริงอย่างตาเห็น” หยวนซีหยางอมยิ้ม มองมู่ถิงฟางด้วยสายตาระยิบระยับ
“อย่ามามองข้าด้วยสายตาหื่นกระหาย”
“เรียกว่าใคร่รักต่างหาก” เขาเถียง
“ใคร่ กับ รักแยกส่วนกัน ไม่ต้องเอามาปน”
“เพราะรัก จึงใคร่อย่างไรเล่า” หยวนซีหยางเกี้ยวมู่ถิงฟางต่ออย่างไม่ลดละ
“เฮอะ! เจ้าคงรักบรรดาอี้จีมากกระมัง เห็นใคร่จนหื่นกระหายสะเทือนทุ่งข้าว” นางค่อนขอด
“เจ้าได้ยินเต็มสองหูแล้ว ว่าข้า..กำลังจะแต่งงาน พวกนางเปรียบเหมือนอาหารที่ซื้อกินชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น”
“เจ้าซื้อกินตลอดเลยรึ”
“ใช่...หากข้าอยากกิน ข้าก็ซื้อ ข้ามีฐา
