มู่หลางกับมู่เจินเทียนเดินนำหน้าออกจากบ่อน้ำพุร้อน ส่วนหยวนซีหยางยังสวมเสื้อคลุมอย่างขลุกขลัก สายตากวาดมองกำแพงอิฐสีขาวกั้นระหว่างบ่อแช่น้ำร้อนบุรุษ-สตรีแยกจากกัน
“เหตุใดไม่ตามมา หาสิ่งใดรึ” ท่านปู่หยุดเดิน หันมาถามแม่ทัพใหญ่
“ข้าหาเหรียญหยกขอรับ อาจทำหายตอนเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นเหรียญตรากองทัพเสียด้วยสิ”
“ให้บ่าวไพร่เอาคบไฟมาช่วยหาดีไหม”
“เอ่อ.. ข้าหาเองดีกว่า”
“หาเจอแล้วค่อยตามไป”
“ขอรับ” หยวนซีหยางมองท่านปู่กับท่านพ่อของนางเดินไปจนลับตา
แม่ทัพราคะไม่ได้หาเหรียญหยกอันใดหรอก เขาหาช่องทางอยากกระโดดข้ามกำแพงอิฐสีขาวนั่นต่างหาก
ได้ยินเสียงวักน้ำอยู่จ๋อม ๆ คาดเดาว่ามู่ถิงฟางยังอาบน้ำไม่แล้วเสร็จ เขาอยากทักทายนางเสียหน่อย คงมีโอกาสดี..ได้เห็นสาวงามในสภาพเปลือยเปล่า
อาห์ แค่คิดก็กระชุ่มกระชวยท่อนลำ
หยวนซีหยางมองซ้ายมองขวา กำแพงอิฐเผาไม่ได้สูงมากนัก มีไว้กั้นสายตาเท่านั้น แต่ความสูงเพีย
