“พี่ภัทรคะ พอจะลุกขึ้นนั่งบนเตียงไหวไหมคะ” เธอห่วงคนเจ็บ ภัทรใช้แขนคล้องคอเพียงขวัญเพื่อพยุงตัวทำให้หญิงสาวต้องใช้แขนโอบรอบตัวและใช้มือจับแขนที่คล้องคอไว้ ความทุลักทุเลทำให้ทั้งสองล้มลงสู่เตียงในท่าที่ภัทรล้มทับเพียงขวัญ
“เฮ้ย… ทำอะไรวะ” สองเสียงประสานพร้อมกันโดยคนมาใหม่กับเบญที่นั่งโคลงเคลงพยุงตัวแทบไม่ไหว
สองขายาวคนมาใหม่ก้าวฉับ ๆ มาดึงตัวภัทรออกจากคนใต้ร่างด้วยความเมาภัทรล้มลงข้าง ๆ หญิงสาว พออิสระเธอรีบขยับและลุกขึ้นยืน เธอมองหน้าชายหนุ่มถึงกับหน้าซีดเผือดเขาดูน่ากลัวกว่าครั้งไหน ๆ เพียงขวัญรีบก้าวไปยืนข้าง ๆ เตียง มีเพื่อนอยู่เขาคงไม่กล้าทำอะไรเธอ
“อ้าว… อ้ายหนึ่งมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ” ภัทรถามเนิบนาบงัวเงียพูดอู้อี้ ๆ แต่จับใจความได้
“มาเห็นตอนพวกมึงจะเอากันชายหนึ่งหญิงสองนี้แหละ ผู้ชายมันไม่เท่าไหร่หรอกแต่ผู้หญิงน่าจะมียางอายมากกว่าหรือชอบมั่วแต่ทั่วถึง” สายตาเหี้ยมเหล่มองหญิงสาวท
