รอยรักร้อยใจ

ชนเผ่ามาซา ชนเผ่าที่อยู่ท่ามกลางหุบเขาที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่นานาชนิด ช่อเอื้องหญิงสาววัยยี่สิบต้นๆ กำลังเดินถือตะกร้าผ้าใบใหญ่เดินไปตามลำธาร วันนี้เธอได้หยุดพักจากการสอนหนังสือให้กับเด็กๆในหมู่บ้าน หญิงสาวจึงตั้งใจว่าจะทำงานบ้านทุกอย่างให้เรียบร้อย ช่อเอื้องเติบโตขึ้นมาที่ชนเผ่ามาซาแห่งนี้ ด้วยความที่เธอเป็นหลานสาวของพ่ออุ๊ยคำปัน ซึ่งท่านเป็นที่เคารพนับถือของคนในหมู่บ้าน และค่อนข้างมีความเชื่อว่าการศึกษาวัฒนาการใหม่ๆ จะทำให้ที่นี่พัฒนาขึ้นจากแต่ก่อน ช่อเอื้องจึงได้รับการส่งเสียให้เล่าเรียนที่ในเมือง ดังนั้นเมื่อจบมัธยมศึกษาตอนปลาย เมื่อจบการศึกษาแล้ว หญิงสาวจึงกลับมาเปิดโรงเรียนสอนภาษาไทยเบื้องต้นแก่เด็กๆในหมู่บ้าน ความใฝ่ฝันของหญิงสาวคือเธออยากศึกษาต่อระดับปริญญาตรี แต่ด้วยความยากจนข้นแค้นแล้ว ทำให้หญิงสาวต้องเผชิญกับการตัดสินใจครั้งใหญ่ นั่นก็คือการหยุดเรียน และมาเปิดโรงเรียนสอนนักเรียนที่นี่นั่นเอง ช่อเอื้องเดินไปเกือบถึงลำธาร แต่สายตาของเธอก็ต้องพบกับร่างสูงที่นอนสลบไสลอยู่ริมน้ำ หญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปหาร่างสูงที่นอนสลบไสลอยู่ ซึ่งตอนนี้ใบหน้าของชายหนุ่มคนนั้นซีดเผือดจนแทบจะไม่มีสีเลือด ช่อเอื้องใช้มือของเธออังไปที่จมูกคมสันของชายหนุ่ม และใช้หูแนบลงไปที่อกกว้างเพื่อฟังเสียงหายใจของเขา เธอพบว่าเขายังมีลมหายใจอยู่ หญิงสาวรีบดึงร่างของชายหนุ่มขึ้นมาที่ด้านข้างลำธาร “คุณอยู่ที่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปตามคนมาช่วย” ช่อเอื้องบอกกล่าวชายหนุ่มทั้งที่เขายังไม่รู้สึกตัว แล้วเธอก็รีบวิ่งไปตามพ่ออุ๊ยคำปันตาของเธอ ซึ่งอีกตำแหน่งหนึ่งก็คือหมอยาพื้นบ้าน ที่ได้รับการถ่ายทอดจากบรรพบุรษของพ่ออุ๊ยคำปันนั่นเอง “ตาจ๋า ตารีบมาดูหน่อยสิ มีคนบาดเจ็บนอนอยู่ที่ข้างลำธาร” ช่อเอื้องเดินไปตามพ่ออุ๊ยคำปันที่กำลังตากยาสมุนไพรอยู่ที่ข้างกระท่อม “เดี๋ยวพ่ออุ๊ยไปหยิบกระเป๋ายาก่อน” พ่ออุ๊ยคำปันกล่าวพร้อมกับไปหยิบย่ามที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์สำหรับช่วยชีวิต ก่อนที่จะเดินตามหลานสาวไปที่ลำธารซึ่งคนทั้งหมู่บ้านใช้เป็นที่อุปโภค ตอนนี้ช่อเอื้องหลานสาวของพ่ออุ๊ยคำปัน เดินนำหน้าไปที่ลำธารด้วยความวิตกกังวล เธอกลัวว่าชายหนุ่มคนนั้นจะเป็นอะไรขึ้นมา ตอนนี้หญิงสาวอยากให้พ่ออุ๊ยคำปันเดินเร็วกว่านี้ เธอกลัวว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นอะไรเสียก่อน เพราะตามความเชื่อของชนเผ่ามาซาแล้ว หากมีใครมาเสียชีวิตที่นี่ นั่นเท่ากับว่าหายนะกำลังมาเยือนที่ชนเผ่า คนในหมู่บ้านจะอยู่กันอย่างยากแค้น