หลังจากที่ไปหาชาวบ้านที่นั่งรอกันในศาลามันทำให้เจ้าขารับรู้ว่าชาวบ้านที่นี่เป็นบุคคลไร้สัญชาติ และการเป็นอยู่ของพวกเขาก็ไม่ได้อยู่ดีมีสุขเท่าไรนัก และที่เฟลิกซ์มาที่นี่ก็เพื่อเข้ามาเปลี่ยนแปลงหมู่บ้านที่นี่เหมือนที่พ่อของเขาเคยทำกับหมู่บ้านอื่น ๆ
“พอจะนอนได้ไหมคะ..” เสียงของ ดานิ ลูกสาวของผู้นำหมู่บ้านเอ่ยขึ้นด้วยความนอบน้อมและสำเนียงของเธอก็ดูจะฟังได้ชัดที่สุดของคนที่นี่...
“ได้ค่ะ นอนได้...ขอบคุณมากเลยนะคะ” เจ้าขาเอ่ยออกไปก่อนจะส่งยิ้มให้ดานิน้อย ๆ ก่อนที่เธอจะกวาดสายตามองไปยังบ้านพักที่ดานิเดินพาเธอมาส่งในขณะที่เฟลิกซ์ยังคุยกับพ่อของดานิถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในหมู่บ้าน
บ้านพักที่เธอได้มาอยู่ชั่วคราวเป็นบ้านที่ทำจากไม้ไผ่ทั้งหลังเวลาเธอเดินไปตรงไหนมันกันจะยวบยาบตามความยืดหยุ่นของไม้ไผ่ ในใจเธอก็แอบคิดว่ามันจะถล่มพังลงมาหรือเปล่าแต่ก็คงไม่หรอกคนที่นี่เขายังอยู่กันได้เลย
“ที่นอนพวกเราพยาย
