บทที่ 20
บทส่งท้าย
นัยน์ตาเข้มฉายแววซุกซนก่อนมือหนาจะรั้งชุดราตรีแสนสวยโดยขยับปลายนิ้วแค่เพียงน้อยอาภรณ์อันวิจิตก็หลุดลุ่ยลงไปกองแทบเท้าของสาวงามที่ยืนหน้าแดงก่ำเมื่อความอวบอิ่มและสัดส่วนโค้งเว้าอันเปล่าเปลือยปรากฏต่อสายตาที่มองมาราวปรารถนาจะกลืนกิน
เมลิดาอ่อนระทวยไปหมดทั้งตัวเมื่อร่างสูงใหญ่รั้งร่างเธอลงไปบนเตียงหนาโดยมีเขาตามติดลงไปแนบชิดกัน ภายในห้องนั้นเธอแทบไม่ได้ยินเสียงคลื่นลมเบื้องนอก ยินเพียงเสียงแอร์ครางเมื่อปล่อยความเย็นฉ่ำโอบไล้กายสองหนุ่มสาว และแทบไม่รู้สึกถึงการไหวโยกจากมวลน้ำมหาศาลที่โอบล้อมอยู่ใต้ท้องเรือ
เสียงเพรียกหาในอารมณ์รักต่างหากเล่าที่ยังชัดเจนอยู่ในลมหายใจและแทรกอยู่หว่างกลางผิวเนื้อแนบชิดสนิทแน่นยิ่งกว่าจะหลอมรวมได้ หญิงสาวรู้สึกร้อนรุ่มยิงกว่าไฟรุมเร้าเมื่อเขามอบจุมพิตครั้งแล้วครั้งเล่าบนกลีบปากชมพูระเรื่อ
ทศภาคราวกับจะ
