“อันลี่ซิน… ข้ารักเจ้ายิ่งนัก การที่เจ้าจากไปทำให้ข้าได้รู้สึกตัวว่าได้ทำหัวใจของตัวเองหายไป ข้าคงทนมีชีวิตอยู่ต่อไม่ได้หากไร้เจ้าเคียงคู่ ต่อให้วันนี้ได้ขึ้นครองบัลลังก์มังกรก็ไร้ซึ่งความหมาย”
“พระองค์ตรัสเกินไปแล้วเพคะ”
“ไม่เกินไปเลยสักนิด ที่ข้าพูดล้วนเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น ก่อนหน้านี้ข้ายอมรับกับเจ้าว่าอยากแต่งงานเพื่อเสริมความมั่นคงในราชสำนัก เดิมทีคิดว่าการแต่งงานก็แค่มีสตรีที่คอยดูแลตำหนักให้เท่านั้น แต่ใครจะคิดว่าเมื่อได้อยู่ใกล้ ๆ เจ้า หัวใจของข้ากลับเรียกร้อง โหยหาและต้องการเจ้าอยู่ตลอดเวลา”
“ท่านพี่…”
“ก่อนหน้านั้นตอนออกศึก ข้าไม่เคยต้องมีห่วงอยู่ข้างหลัง แต่นับตั้งแต่รู้ว่ามีเจ้าที่รออยู่ที่เมืองหลวง ข้าก็จะรู้สึกอุ่นใจทุกครั้งแม้ว่าเจ้าจะไม่เคยรอข้าอยู่จริง ๆ ก็ตาม”
“หม่อมฉันขอโทษเพคะ”
ที่เขาพูดไม่เกินจริง เพราะครั้งแรกที่ให้นางมาพักที่ตำหนัก นางแอบลอบเข้ากองทัพพร้อมกับเ
