“ข้าจะกลับเมืองหลวง!”
“ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ! หากเสด็จกลับก่อนเช่นนี้จะถูกลอบโจมตีเอาได้”
“แต่ว่า!”
“พี่รอง! อย่าพึ่งร้อนพระทัยพ่ะย่ะค่ะ ต้าอู๋เจ้าเร่งสั่งให้คนออกตามหาพี่สะใภ้ นางเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของกองทัพ ทั้งช่วยดูแลเสบียง ยา อาหาร อย่างไรก็ต้องรีบหานางให้พบ รีบไปสิ”
“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”
“พี่รองท่านใจเย็น ๆ ก่อน”
“ข้าน่าจะรู้ตั้งแต่แรกแล้ว”
“ได้ข่าวว่าตอนท่านยกทัพมาที่นี่ ท่านกับนางมีปากเสียงกันรุนแรงหรือพ่ะย่ะค่ะ”
“ข้า… เผลอพูดจารุนแรงทำร้ายจิตใจนาง แต่ตลอดเวลาที่เราทำศึกอยู่ที่นี่ลี่ซินไม่เคยบกพร่องในหน้าที่ นางยังส่งยาและเสบียง….”
เมื่อรู้สึกตัวก็เริ่มรู้สึกเย็นวูบที่สันหลังขึ้นมาในทันที ทั้งหมดนี้เป็นแผนการของนางทั้งหมด แม้ว่าจะไม่ออกมาส่งเขาแต่ก็ยังส่งเสบียงและยามาไม่ขาดตามหน้าที่เพื่อมิให้ผู้อื่นสงสัย บอกคนที่ตำหนักว่าจะกลับจวนก็เพื่อจะหนีออกนอกเมือง
“แม้แต่อา
