ราชครูอันลุกขึ้นมาแต่ท่านอ๋องถึงตัวเฉินลู่ก่อนเขาเสียอีก แม้ว่าใบหน้าจะอิดโรย ขอบเนตรคล้ำเพราะอดนอนแต่เมื่อได้ยินว่าหาตัวอันลี่ซินพบแล้วเขาก็ได้สติทันที
“เฉินลู่เจ้ารีบบอกข้ามาว่านางอยู่ที่ไหน บอกมาเร็วเข้า!”
“พระทัยเย็นก่อนพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง”
อันฮูหยินช่วยราชครูอันดึงตัวเฉินลู่ออกมาจากท่านอ๋อง เฉินลู่ไม่ได้อยากจะมาแจ้งข่าวให้เขาทราบ แต่เพราะราชครูอันอยู่ที่นี่เขาจึงไม่มีทางเลือก
“อาจารย์ ข้าคิดว่าลี่ซินน่าจะไปที่เขาตงอวิ๋น”
""เขาตงอวิ๋นงั้นหรือ""
ท่านอ๋องและราชครูอันกล่าวออกมาพร้อม ๆ กัน ราชครูนั้นพอจะจับประเด็นได้แล้ว แต่ท่านอ๋องยังคงไม่เข้าพระทัย เหตุใดพระชายาของพระองค์ต้องเดินทางไกลไปที่ยังเขาสูงที่อยู่นอกเมืองทางเหนือนั่นด้วย
“อาจารย์ ข้ามั่นใจว่านางต้องไปที่นั่นแน่ เพราะว่าตอนนี้อาจารย์ “หลินฟู่” อยู่ที่นั่นขอรับ”
“อาจารย์หลินฟู่ หรือเจ้ากำลังหมายถึงอาจารย์ที่สอนนางตอนวัยเยาว์
