รถม้าของสกุลอันเคลื่อนเข้ามาจอด เมื่อราชครูเดินลงมาท่านอ๋องจึงมาต้อนรับด้วยพระองค์เองและพยายามชะเง้อมอง อันลี่ซินเดินออกมาเป็นคนสุดท้ายทำให้เว่ยอ๋องยิ้มออกมาได้ ท่านราชครูอันได้แต่แอบขำกับท่าทางดีใจที่ปิดไม่มิดนั้น ยากนักที่จะได้เห็นพระองค์แสดงความรู้สึกผ่านสีหน้าแบบนี้
“อาจารย์ ฮูหยินเชิญด้านใน”
“ขอบพระทัยเพคะท่านอ๋อง”
ลี่ซินเดินลงจากรถม้าเมื่อท่านอ๋องยื่นพระหัตถ์ไปรับนางด้วยพระองค์เอง แต่เมื่อเดินลงมาได้ก็รีบเดินมาหามารดาทันทีโดยที่มิได้สนใจเว่ยอ๋องอีก
“ท่านแม่ไม่ค่อยสบาย ให้ข้าพยุงเข้าไปนะเจ้าคะ”
“แต่แม่คิดว่า…”
“รีบเข้าไปเถอะเจ้าค่ะ พวกท่านไม่อยากเห็นหรือว่าข้าจัดงานด้านในงดงามสมกับที่พูดอวดเอาไว้หรือไม่”
“เอ่อ… เช่นนั้นก็ได้”
“เชิญทุกท่านด้านใน”
""ขอบพระทัยเพคะ / พ่ะย่ะค่ะ""
ท่านอ๋องถือโอกาสนี้เดินตามหลังอันลี่ซินเข้าไปในงาน แม้ว่านางจะไม่อยากคุยกับเขาเพราะยังโกรธอยู่แต่คิดว
