ตอนที่2.เทพบุตรซาตาน(ราคาเท่าไหร่)
844 Words
ผับ
โต๊ะมุมโซฟา
"นี่พวกมึงจีบหญิงคนเดียวกันอีกแล้ว" ไท ชายหนุ่มผอมบางเอ่ยพูด "ถึงขนาดต้องจับไม้สั้นไม้ยาวกันเนี่ยนะ ฮ่าๆ"
เขาจ้องมองเพื่อนอีกสองคนที่นั่งข้างกันพร้อมจะดึงไม้ที่เสียบผลไม้คนละอัน คนแรกหน้าตาดีออกลูกครึ่งจีนชื่อว่า มิก อีกคนเป็นหัวหน้าโจกที่มาพร้อมความหล่อฉบับเกาหลีสูงเกิน185 ซม. ชื่อว่า เวล ทั้งหมดเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเอกชน คณะบริหารปี 3
"ก็ไอ้เวลมันไม่ยอมให้กู" มิกบ่น
"กูให้มึงไปหลายคนแล้ว คนนี้กูอยากลอง"
"มึงมีสาวเป็นร้อย! คนนี้กูขอเถอะ"
"เพราะแบบนี้ไงกูถึงต้องใช้วิธียุติธรรม ใครจับได้ไม้ยาวถือว่าชนะขาด อีกคนห้ามยุ่ง"
"เอาก็เอาวะไอ้ห่า น้องเพลงดาวคณะนิเทศศาสตร์ โคตรแจ่ม กูสู้ตาย"
พูดจบทั้งคู่ก็เลือกไม้ จากนั้นให้คนที่เป็นกรรมการอย่างไทนับถอยหลังเพื่อจะได้ตัดสินแพ้ชนะ
ปั๊กกก
"เยส ฮ่าๆ กูชนะ" เวลดีใจเขาเลิกคิ้วให้เพื่อนสนิท "ขนาดแข่งดวงมึงยังแพ้เลย ยอมเถอะ"
"กูไม่ยอม! กูว่ามันไม่แฟร์"
"อะไรของมึงอีกเนี่ย ก็รู้ผลแล้วไงกูไม่โกงหรอก"
"คนอย่างมึงมันไว้ใจไม่ได้ เทพบุตรซาตานที่มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวอย่างมึงกูไม่เชื่อใจเด็ดขาด เรามาแข่งกันอย่างยุติธรรมซึ่งหน้าดีกว่า"
"จะเอายังไงก็ว่ามา"
"ใครดื่มเหล้ากลมนี้หมดก่อนคนนั้นเป็นฝ่ายชนะ"
แน่นอนว่าคนอย่างเวลกล้าท้าก็กล้ารับ ทั้งโต๊ะสั่งเหล้ามาวางตรงหน้าคนละหนึ่งขวด จากนั้นก็เริ่มกระดกดื่มอย่างไม่ยั้ง ขณะเดียวกันไทก็จ้องมองดูสถานการณ์ยิ้มหัวเราะร่า เมื่อเห็นเพื่อนทั้งสองฟาดฟันกันอย่างจริงจัง เรียกได้ว่าเป็นกองหนุนกองเชียร์
หน้าบาร์
"สวัสดีค่ะ หนูอยากดื่มเหล้าสักแก้ว" สาวน้อยอย่างยี่หวาเดินฝ่าฝูงชนเมายังตรงหน้าบาร์ที่มีพนักงานชงค็อกเทล "แต่นี่เป็นการดื่มครั้งแรก ช่วยแนะนำเล่ายี่ห้อที่ไม่แรงหน่อยได้ไหมคะ"
"ได้เลยครับ เดี๋ยวพี่จัดให้"
"หนูเห็นมีเมนูเป็นชื่อผลไม้ด้วยค่ะ"
"เป็นค็อกเทลผสมผลไม้น้องชอบผลไม้อะไรล่ะ"
"สตรอว์เบอร์รีก็ได้ค่ะ"
"เดี๋ยวพี่จัดให้ครับรอสักครู่"
เป็นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจ แม้เสียงเพลงจะดังแสงไฟสลัวมองเห็นไม่ชัดเท่าไหร่ แต่เหมือนผู้คนจะสนุกสนานบางคนก็เต้นสะบัด บางคนก็กอดกันกลมโดยไม่อายและไม่สนใจผู้คนรอบข้าง ถือว่าเป็นประสบการณ์ใหม่ของเด็กวัยเพิ่งจบมัธยมปลายอย่างยี่หวา ซึ่งแน่นอนว่าเธอแอบเข้ามา
ตุบ!
อักกกก
"โทษที" เสียงชายหนุ่มพูดเมื่อเขาเดินเซมากระแทกไหล่ของตัวเล็กที่พึ่งยกหรือค็อกเทลไปแก้วเดียว
"ไม่เป็นอะไรค่ะ"
"แต่พี่เจ็บไหล่มากทำยังไงดี.."
"ก็พี่ชนหนูแรงมากเลยนี่คะ"
"น้องก็ต้องมีส่วนร่วมรับผิดชอบด้วยสิ"
"พี่หมายความว่ายังไง"
"ตอนนี้พี่เมามากแต่โคตรปวดฉี่ พยุงพี่ไปห้องน้ำหน่อยได้ไหม เฮือกก~"
ตัวเล็กไม่กล้าปฏิเสธ เธอมองคนตัวสูงใหญ่ที่ท่าทางเดินเซ ก่อนจะช่วยพยุงไปยังห้องน้ำซึ่งอยู่ด้านหลัง ผู้คนเริ่มทยอยกันกลับเนื่องจากเป็นเวลาดึกดื่น หลังจากนั้นเขาก็ยืนไม่ตรงเอียงไปมาอยู่ทางเข้า
"พี่ไหวไหมคะ" ยี่หวาถาม "ให้หนูตามคนมาช่วยไหม พี่ยืนยังไม่ตรงเลย"
"ไหวสิ แต่ขอตั้งสติก่อน ว่าแต่เธอชื่ออะไร"
"ชื่อยี่หวาค่ะ"
"ยี่หวา..ชื่อน่ารักเหมาะกับหน้า แต่ดูท่าทางยังเป็นเด็กวัยละอ่อนอยู่เลยนี่นา โห แต่นมโตชะมัด"
"อะ อะไรนะคะ!"
"เสริมนมมาหรือเปล่า ทำไมถึงมโหฬารขนาดนั้น"
เป็นการทักทายของคนแปลกหน้าที่ทำให้สาวน้อยอย่างยี่หวานอึ้งหนัก แม้เธอจะใส่เพียงเสื้อแขนสั้นสีขาวรัดรูปธรรมดา กับกระโปรงเทนนิสสีชมพูหวานแหวว แต่ก็ไม่สามารถบดบังเรือนร่างที่โตกว่าวัย
"พี่ชื่ออะไรคะ" ยี่หวาตัดสินใจถาม
"ฉันชื่อเวล เฮือกกก"
"หนูขอถามพี่ตามตรงนะคะ"
"ถามมาสิ รีบหน่อยปวดฉี่เนี่ย"
"ถ้าหนูจ้างให้พี่มานอนด้วยพี่จะคิดราคาเท่าไหร่คะ"
"หมายถึงนอนกับเธอเนี่ยนะ..ระดับไหน? นอนจับนม นอนกอด นอนฟัด หรือออกแรงเอาด้วย"
เวล เป็นลูกเจ้าของคลับที่โด่งดังหลายแห่ง พ่อของเขามีธุรกิจหลากหลายซึ่งส่งออกเกี่ยวกับการค้าขายระหว่างประเทศด้วยซ้ำไป ฉะนั้นเรื่องเงินไม่ใช่ปัจจัยสำคัญ แต่เขาเพียงแกล้งจะเย้าแหย่เด็กที่ดูไร้เดียงสาตาแป๋วคนนี้เท่านั้น
"ห้าร้อยพี่ไหวไหมคะ? หนูมีเท่านี้"
"หน้าตาดีราวกับเทพบุตรอย่างฉัน เธอให้ราคาห้าร้อย!!"
- Writer
