“แกฉันจะเล่าให้ฟัง คืองี้ป๊าฉันต้องการให้ฉันไปแต่งงานกับ ลูกชายของตระกูลศุภเตชะกูล เพราะต้องการที่จะให้ธุรกิจไปได้ด้วยดี จากที่ธุรกิจของป๊าฉันกำลังมีปัญหาอยู่ ซึ่งฉันไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนั้นมาก่อน ไม่เคยเห็นหน้าด้วย แต่ถ้าฉันมีแฟนแล้ว ป๊าแก็จะไม่บังคับฉันแต่ก็ต้องพยายามหาวิธีอื่น เพื่อให้ธุรกิจไปได้รอดอ่ะแก”
“ยุคสมัยนี้ยังมีแบบนี้อยู่อีกหรอแก ฉันคิดว่าหมดไปตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่แล้วซะอีก“
ณิชาพูดอย่างประชด กับสิ่งที่ได้ยิน
”ก็ใช่ไงแก“
”แล้วแกก็ต้องแต่งงานตั้งแต่อายุ 19 ปีเนี่ยนะ“
พะพิงมองมาพร้อมใบหน้าที่เหลือจะเชื่อ
”อืม“
ฉันพยักหน้าให้กับพวกเขาทั้งสองคน
”โอ้ยไม่อยากจะเชื่อ“
ณิชากุมขมับกับสิ่งที่ได้ยิน“
”แล้วทางโน้นเขาก็ตกลงหรอแก“
เสียงที่ดังปนโมโหขึ้นของพะพิง
”ก็คงยอมแหละ ถึงตกลงกันได้ขนาดนั้นอ่ะแก“
ฉันพูดอย่างเศร้า ๆ ความจริงแล้ว ฉันเองก็ไม่อยากจะเล่าให้เพื่อนฟังเท่าไรนัก แต่
