นายคาสโนว่ากับยัยหน้านิ่ง

7.เหมือนโทรผิด แต่!!ไม่ผิด

หลังจากกลับมาจากกรุงเทพหญิงสาวก็อยู่แต่บ้านไม่ได้ออกไปไหนนานจะมีไปเที่ยวหาเพื่อนสมัยมัธยมปลายสักที

" ลูกสาววันนี้ไม่ไปไหนเหรอคะ" แม่ของต้นหวายถามในขณะที่ยกจานผลไม้มาให้ลูกสาวที่นอนไถโทรศัพท์เล่นบนโซฟา

"ไม่อ่ะค่ะวันนี้ขี้เกียจ"ต้นหวายตอบเสร็จลุกขึ้นมาหยิบผลไม้เข้าปากเคี้ยวแก้มตุ่ย

" แล้วแม่ล่ะคะวันนี้ไม่ไปดูงานเหรอ"ต้นหวายถามแม่เธอที่วันนี้เห็นไม่ไปไหนเพราะปกติไม่เคยอยู่บ้านเลย แม่ต้นหวายเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์หลายแห่งจึงทำให้ไม่มีเวลาอยู่บ้านแต่ถึงกระนั้นเธอก็ดูแลเอาใจใส่ลูกสาวคนนี้เป็นอย่างดีเพราะว่ามีกันอยู่2คนแม่ลูก ที่บ้านจะมีแม่บ้านค่อยทำความสะอาดทำกับข้าวให้ช่วงปิดเทอมต้นหวายก็จะอยู่แต่บ้านเพราะไม่ชอบออกไปไหนมีเทอมนี้แหละที่ขอแม่ไปหางานพิเศษทำแต่ก็ต้องกลับมาก่อนคนอื่นเพราะแม่ให้กลับมาอยู่กับแม่ช่วงนี้แม่ว่างอยู่บ้านได้ต้นหวายเลยรีบกลับด้วยความที่ไม่ค่อยมีเวลาให้กันตอนเรียนก็อยู่หอพักไม่ค่อยได้กลับบ้านอยู่แล้ว

📞กริ้งงงง📞

"ฮัลโหล ค่ะ" ขณะนั่งกินผลไม้กับแม่อยู่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นต้นหวายกดรับ

" เธอชื่อต้นหวายเหรอ? "เสียงหญิงสาว ปลายสายถามขึ้น

" อืม ใช่ " หญิงสาวตอบด้วยสีหน้านิ่งแล้วมองที่เบอร์โทรที่โทรมามันเป็นเบอร์ของพะพาย

" รู้ไว้นะว่าพระพายมีคู่หมั้นแล้วอีกไม่นานเขาก็จะแต่งงานแล้ว"

ปลายสายพูดร่ายยาว

ด้านต้นหวายนิ่งไปสักพักก่อนจะพูดต่อ

" แล้วคุณเป็นใคร??"

หญิงสาวพูดด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบจนแม่ที่นั่งอยู่ข้างๆได้แค่มองไม่กล้าที่จะถามลูกสาว

" ชั้นเป็นคู่หมั้นของพะพายคนที่เธอคบอยู่ แล้วก็ตาสว่างได้แล้วนะคนที่บอกรักเธอเขามีคู่หมั้นแล้ว ตุ๊ดดดดดด"

ปลายสายตอบด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยันแล้วก็วางสายไป

" มีอะไรหรือลูก " ผู้เป็นแม่ถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงต้นหวายเงียบไปสักพักก็พูดขึ้น

" แม่คะเราไปเที่ยวกันไหมหนูเบื่ออยู่บ้านล่ะ"

" ไปสิ!เราไปทะเลกันไหม? "

ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น

" ดีเหมือนกัน แม่จะได้พักผ่อนสมองด้วยทำงานมาเยอะ" พอพูดจบ2คนแม่ลูกก็ลุกขึ้นไปเตรียมเสื้อผ้าที่จะไปทะเลกัน

" พี่ใหมคะช่วยยกกระเป๋าไปที่รถทีค่ะ "ผู้เป็นแม่เรียกแม่บ้านให้มายกกระเป๋าของเธอและลูกสาว

"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวหนูยกเอง ขอบคุณค่ะ"

ต้นหวายสะพายกระเป๋าลงมาแล้วเดินไปที่รถตู้

" แม่ค่ะ หนูอยากให้พี่ไหมไปด้วยได้ไหมคะ" ต้นหวายหันไปขอแม่ให้พี่แม่บ้านไปด้วยผู้เป็นแม่ที่พึ่งเห็นลูกสาวเป็นแบบนั้นก็ตามใจลูกสาวทันที่เพราะรู้ว่าลูกสาวสนิทกับใหมที่สุดบางทีอาจจะเล่าอะไรให้ใหมฟังบ้าง

" ได้สิค่ะ ใหมไปเก็บเสื้อผ้าสิ เดี๋ยวพวกฉันรอ"

" เย้!!!แม่ใจดีที่สุด" ต้นหวายกระโดดกอดผู้เป็นแม่

" เด็กคนนี้นิ" ผู้เป็นแม่มองลูกสาวที่ตอนนี้หน้าตายิ้มแย้มแต่ดวงตาของเธอนั้นแฝงไปด้วยความเศร้าแต่ก็เก็บอาการไม่ให้แม่ได้รับรู้แต่คนเป็นแม่นั้นดูออกว่าลูกสาวเป็นอะไรแค่รอให้เธอพูดเองจะดีกว่า สักพักใหมก็เดินมา

" เรียบร้อยแล้วค่ะ "

" อ่ะ ถ้าเรียบร้อยแล้วก็ออกเดินทางได้

ป้านุชฝากบ้านด้วยนะคะ"

" ค่ะ คุณผู้หญิง " ป้านุชแม่บ้านเก่าแก่ของบ้านออกมาส่งที่หน้า

" ยายนุชเดี๋ยวหนูซื้อขนมมาฝากนะคะ" ต้นหวายบอกกับป้านุชก่อนจะขึ้นรถ

" ค่ะคุณหนู ยายนุชจะรอนะคะ"

พูดจบก็โบกมือลาก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

***บ้านพักตากอากาศ***

พอถึงที่บ้านพักก็แยกย้ายเอาของไปเก็บใหมที่เก็บของเสร็จก็เดินไปเคาะประตูห้องต้นหวาย

ก๊อกๆๆ " น้องหวายคะจะทานอะไรเป็นพิเศษไหมเดี๋ยวพี่จะเตรียมให้ค่ะ" เงียบไม่มีเสียงตอบกลับออกมา พอดีกับที่แม่ของหญิงสาวกำลังเดินออกมาเพื่อจะมาดูลูกสาวเหมือนกัน

" มีอะไรเหรอใหม"

" พอดีใหมเคาะประตูถามน้องว่าจะทานอะไรพิเศษไหมค่ะแต่ไม่มีเสียงตอบค่ะ "

" สงสัยจะเหนื่อยจากนั่งรถมั่ง งั้นปล่อยให้พักก่อนแล้วกัน เธอก็ไปพักเถอะเดี๋ยววันนี้เราไปหาอะไรกินกันข้างนอกสะดวกกว่า" ผู้เป็นนายบอก

" ค่ะ งั้นหนูไปพัก ก่อนนะคะถ้ามีอะไรก็เรียกได้หนูจะอยู่แถวๆนี้ค่ะ" แล้วใหมก็เดินออกไปหน้าบ้าน

ระหว่างที่ต้นหวายกำลังหลับอยู่ก็มีเสียงข้อความดังขึ้นรัวๆ

ติ้ง!

ติ้ง!

ติ้ง!

ติ้ง!

ใครมันส่งอะไรรัวๆเลยเนี้ย

**ยายหวายแกอยู่ไหน

**แกรีบเปิดดูข่าวเลย

**เร็วๆๆๆ

**นั้นมันอะไรว่ะแก

เป็นข้อความที่พวกเพื่อนสาวส่งมาในกลุ่มแชทต้นหวายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิดอ่านสิ่งที่พวกเพื่อนสาวส่งมาให้ดู

มันเป็นข่าวการหมั้นของพะพายกับหญิงสาวที่อยู่ในรถวันนั้นต้นหวายนั่งนิ่งไปสักพักก็มีข้อความเด้งเข้ามาอีกแต่เป็นเบอร์ที่ไม่รู้จักต้นหวายเปิดดูเป็นรูปงานหมั้นของแฟนหนุ่มของเธอกับผู้หญิงคนนั้น แล้วไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคือใคร ต้นหวายนิ่งชาไปทั้งตัว ก่อนจะกดโทรศัพท์ไปที่เบอร์ของพะพาย

📞ตื๊ดดตื๊ดด📞"ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกในขณะนี้"

พอโทรไปก็ไม่มีสัญญาณต้นหวายเลยส่งข้อความไปแทน

**พี่คะเราเลิกกันเถอะ พี่มีคู่หมั้นอยู่แล้วๆพี่ก็หมั้นกับเขาแล้วหนูเห็นหมดแล้วเราจบกันแค่นี้ดีกว่าหวายไม่อยากเป็นมือที่3ของใครฝากบอกคนของพี่ด้วยว่าเลิกมายุ่งวุ่นวายกับหนูได้แล้ว หนูขอให้พี่มีความสุขกับคนของพี่นะคะ ***

หลังจากส่งข้อความไปหญิงสาวก็เข้าห้องน้ำไปล้างหน้าเพื่อจะได้เป็นที่ผิดสังเกตุทำอะไรก็เดินออกมาข้างนอกดูพระอาทิตย์ตกเป็นวิวที่สวยดี

" ลูกสาวตื่นแล้วเหรอคะเราออกไปหาอะไรกินกันดีกว่า"

" ไปค่ะแม่หนูหิวแล้ว พี่ใหมล่ะคะ"

" ใหมใหม ป่ะไปกันมีเด็กร้องหิวข้าวแล้ว" " ค่ะมาแล้วค่ะ"

แล้ว3 คนก็ออกไปหาอะไรกินกัน

" โอ๊ยยยยเดินยังไงไม่ดูเลยเนี้ย" ขณะที่กำลังเดินดูของกินอยู่ต้นหวายก็ชนเข้ากับใครบางคน

" ขอโทษครับเป็นไรไหม " เสียงชายหนุ่มพูดขึ้น แต่ตอนนี้ต้นหวายไม่ได้มองอะไรห่วงแต่ของกินที่ถือมาเลยไม่ได้มองหน้าคู่กรณี

" เป็นไรไหมลูก เจ็บตรงไหนรึป่าว"แม่ก็ถามด้วยความเป็นห่วง

" ป่าวค่ะ แต่!ขนมหนูที่ซื้อมามันหกหมดเลยอดกินเลยอ่ะ" หญิงสาวตอบผู้เป็นแม่แล้วทำหน้าบึ้งปกติเป็นคนหน้านิ่งแต่วันนี้กลับหน้าบึ้งเพราะของกิน

"เดี๋ยวๆๆผมไปซื้อให้แทนของที่หกไปนะครับ" ชายหนุ่มมองใบหน้าหญิงที่ตอนนี้ไมสบอารมณ์แบบอึ้งสักครู่ก็รีบบอกว่าจะไปซื้อมาให้

"รอผมแป๊บนะเดี๋ยวผมมานะครับคุณน้า" พอพูดจบชายหนุ่มก็รีบเดินไปซื้อขนมที่ร้านที่พึ่งเดินผ่านมาทันที

****ผ่านไป10นาที

" มาแล้วครับคุณน้าขนมพร้อมกับน้ำส้มโซดาเย็นๆครับ"

พูดจบก็ยื่นให้

" ขอบใจนะพ่อหนุ่มที่จริงไม่ต้องลำบากก็ได้แค่นี้ก็กินไม่หมดแล้ว" ผู้เป็นแม่ขอบใจ

ต้นหวายผู้ซึ่งไม่สนใจใครนอกจากขนมในตอนนี้นั่งกินจนแก้มป่องอยู่ที่ริมชายหาดหน้าบ้านพัก ส่วนแม่กับใหมที่กินเสร็จก็ขอตัวไปอาบน้ำพักผ่อนกันต้นหวายที่ตอนนี้นั่งมองไปที่ทะเลมองไปด้วยใจที่ว่างเปล่าแต่ในบ้างครั้งก็มีคำถามเกิดขึ้นในใจของเธอ

" ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ"

เสียงของใครบางคนถามขึ้น