กำราบรัก

EP 6 : สนองความต้องการ

กำราบรัก : ตอนที่ 6

"อื้อ..." เธอพยายามปิดปากตัวเองไว้แน่นไม่ให้เขารุกล้ำเข้ามา "อี๊ดดด.." แต่สุดท้ายริมฝีปากบางก็ต้องเปิดออกเมื่อเขาใช้มือกระชากผมเธออย่างแรง ส่งผลให้เรียวลิ้นสากเข้ามาทักทายภายในโพรงปากเป็นครั้งแรก กลิ่นไวน์คละคลุ้งไปทั่วทั้งปาก เธอได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อกับการกระทำที่แสนอุกอาจและเร่าร้อนอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน ลิ้นของเขาเกี่ยวพันอย่างดูดดื่ม

ปึก ปึก ปึก

กำปั้นเล็กทุบเข้าที่แผงอกแกร่งอย่างแรงเมื่อเริ่มได้สติ แต่เหมือนเธอขัดขืนเขายิ่งเพิ่มความเร่าร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่คิดว่าผู้ชายจืดชืดอย่างเขาจะดุเดือดได้ขนาดนี้ สิ่งที่เธอคิดมันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเขาเลยด้วยซ้ำ

ในมุมลับตาคนของลานจอดรถไม่มีใครเห็นว่ามีคู่ชายหนุ่มหญิงสาวกำลังจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่ตรงนี้ ความเงียบในยามค่ำคืนส่งผลให้ทั้งคู่ได้ยินเสียงจูบดังก้องอยู่ในหู

"อืม..." เสียงครางเบาๆออกจากลำคอ ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะผละออกเมื่อตักตวงน้ำหวานจากโพรงปากบางจนหนำใจ

เฮ้อ เฮ้อ...นินิวรีบสูดอากาศเข้าปอดอย่างเร็วเมื่อปากเธอได้รับความอิสระอีกครั้ง รสจูบที่เขาส่งมาราวกับขาดอากาศหายใจไปชั่วขณะ

พรึบ

"อื้อ! เจ็บ" ยังไม่ทันที่เธอจะสูดอากาศได้เต็มปอด มือหนาก็เอื้อมมาบีบที่ปลายคางมนอย่างแรงจนเธอร้องเสียงหลง

"ปากเก่งอย่างเธอมีดีแค่นี้นะเหรอ ท้าทายฉันอีกสิ"

"ปล่อย! นายไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉัน" ดวงตากลมโตมองคนตรงหน้าด้วยสายตาแข็งกร่าว

"อยากพิสูจน์ไม่ใช่เหรอว่าฉันชอบผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่ อยากรู้ไหมล่ะ" ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ มืออีกข้างลูบไร้ต้นขาขาวเนียนเบาๆ การกระทำของเขาทำเอาหญิงสาวตรงหน้าเนื้อตัวเริ่มสั่น

"ปะ ปล่อย"

"ตรงนี้มันเร้าใจดี ผู้หญิงอย่างเธอคงไม่เลือกสถานที่เท่าไหร่"

ถุย!

ละอองน้ำลายถูกปล่อยออกจากปากคนตัวเล็กใส่ใบหน้าคมคายอย่างตั้งใจ "พฤติกรรมชั้นต่ำมันสมกับนายดี"

"....." ใบหน้าคมคายเรียบนิ่ง ไม่มีแม้แต่คำพูดออกมา สายตาคมกริบดั่งไฟที่กำลังโหมกระหน่ำมองคนตรงหน้าจนแทบจะแหลกเป็นจุณ การกระทำของเธอยิ่งทำให้ความเลือดร้อนในตัวเขาเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ มือหนาออกแรงบีบปลายคางมนแรงกว่าเดิม

"อื้อ...อั๋นเอ็บ อ่อย(ฉันเจ็บ ปล่อย)"

"แล้วเธอจะได้รับรู้ถึงรสชาติคนชั้นต่ำอย่างฉัน มานี่!" น้ำเสียงเข้มชวนหวาดผวาดังลั่น ก่อนจะดึงตัวเธอออกมาจากมุมลับตาคนอย่างแรง ฝ่ามือหนาบีบข้อมือเธอจนแทบจะแหลกคามือ ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีใครกล้าถ่มน้ำลายใส่หน้าเขาแบบนี้มาก่อน

"ปล่อย! ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย" นินิวพยายามยื้อตัวเองไม่ให้เดินไปตามแรงดึงของคนสูงแต่แรงทั้งหมดที่มีไม่ทำให้เธอยื้อตัวเองไว้ได้เลย ปากบางร้องขอความช่วยเหลือลั่นลานจอดรถ แต่ราวกับทุกอย่างเป็นใจ ไม่มีแม้แต่เงาของรปภ.หรือผู้คนที่อยู่แถวนั้น

ปึก!

"อ๊ะ" เธอถูกเหวี่ยงเข้ามาในรถยุโรปคันหรูทางประตูหลังอย่างแรง รถที่เขาเหวี่ยงเธอเข้ามาจอดอยู่ห่างจากรถเธอไม่มากนัก ใบหน้าหวานเบ้หน้ากับแรงกระแทก ส่งผลให้เดรสตัวสั่นล่นขึ้นเหนือเอวคอด นินิวรีบดันตัวเองติดกับอีกฝั่งหวังจะเปิดประตูฝั่งตรงข้ามออกไป แต่แล้ว

หมับ

"อ๊าย...ปล่อยฉัน"

"...." ความไวของธันวายังคงอยู่เหนือเธอ ฝ่ามือหนารีบกระชากขาเธอไว้แน่น ทำให้ตัวเธอนอนลงกับเบาะหนังอีกครั้ง และจัดการดันตัวเองเข้ามาในรถยุโรปคันหรู มือหนาเอื้อมไปกดปุ่มล็อกประตูจากด้านในทันที

"นะ นายจะทำอะไร" ดวงตากลมโตเริ่มสั่นไหวเมื่อเห็นรอยยิ้มที่ทำเอาเธอเสียวสันหลังวาบฉายขึ้นบนใบหน้าคมคายอีกครั้ง ถึงในรถจะไม่มีไฟส่องสว่างแต่ไฟในลานจอดรถก็สาดส่องเข้ามาด้านใน

"ไม่เหมือนก่อนหน้านี้เลยนะ ยั่วฉันอีกสิ ใช้เสน่ห์ที่ตัวเองมั่นใจยั่วฉันสินินิว ความเก่งของเธอหายไหนหมด" สายตาคมกริบมองคนที่นอนอยู่ด้วยแววตาไร้ความรู้สึก ก่อนจะไล่ระดับลงมาเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่แพนตี้ลูกไม้สีแดงตัดกับผิวขาวเนียนที่ช่างล่อตาล่อใจ

"ไม่...ไม่..." ใบหน้าหวานส่ายหน้าเป็นพัลวัน เขาไม่ใช่ผู้ชายที่อ่อนต่อโลก เขาไม่ใช่ผู้ชายจืดชืด และเขาก็ไม่ได้ชอบเพศเดียวกัน ทุกอย่างที่เธอคิดมันไม่ใช่ตัวตนเขาในตอนนี้เลย

"ในเมื่อเธอต้องการนักฉันก็จะสนองให้"

"ถ้านายกล้าแตะต้องตัวฉัน ฉันจะบอกยัยไอร์ให้ไล่นายออก"

"หึ! เธอกลายเป็นเด็กขี้ฟ้องตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ถ้าจะบอกก็บอกให้ละเอียดทุกขั้นตอนละ" ธันวาไม่สนใจคำขู่ของเธอแม้แต่น้อย

แคว่ก

"กรี๊ด..."เสียงกรีดร้องดังลั่นภายในรถยุโรปคันหรู เดรสตัวสั้นถูกกระชากออกจากร่างกายเธอจนขาดวิ่น เผยหน้าอกขนาดใหญ่ที่มีเพียงซิลฺิโคนแบบบางปิดยอดประทุมถันไว้เท่านั้น เธอรีบใช้มือปิดทั้งช่วงบนและช่วงล่างถึงแม้มันปิดไม่มิดก็ตาม

"...." ริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปากราวกับมันเป็นเรื่องสนุก มือหนาปลดกระดุมกางเกงออกอย่างใจเย็น และดึงลงพร้อมกับกางเกงชั้นในชายไปเพียงครึ่งหน้าขาแกร่ง เผยให้เห็นท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่รายล้อมไปด้วยเส้นเลือดปูดผงาดชูชันชี้ตรงมาที่คนที่นอนอยู่

"...." นินิวมองใบหน้าคมคายสลับกับท่อนเอ็นขนาดใหญ่ด้วยแววตาวูบไหว ขนาดของเขาเป็นอย่างที่เพื่อนของเธอเคยบอกไว้จริง แต่เธอไม่รู้ว่าขนาดของมันเท่าไหร่ แต่ความใหญ่พอๆกับข้อมือเธอ

"อย่าทำอะไรบ้าๆนะ เพื่อนฉันบอกให้นายไปส่งฉันไม่ใช่เหรอไง ถ้านายไปส่งฉัน ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร" นินิวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ขาทั้งสองพยายามดันตัวเองให้ห่าง แต่ภายในรถที่คับแคบเธอไม่สามารถหนีห่างจากตัวเขาได้เลย

"ฉันไปส่งเธอแน่….แต่ฉันอยากให้เธอรู้ไว้ว่าคนอย่างฉันไม่ชอบพูดพร่ำเพื่อ ในเมื่อฉันบอกให้เธอหยุด เธอยังท้าทายไม่เลิก หลังจากนี้ก็รับผลการกระทำของตัวเองให้ได้ก็ละกัน"

พรึบ

แคว่ก

"อย่า!....อ๊ะ!..."

มือหนาจับขาเธอกางออกและจัดการกระชากแพนตี้ลูกไม้สีแดงออกอย่างแรง เขาไม่ฟังแม้แต่เสียงร้องห้ามของหญิงสาวแม้แต่น้อย

"อึก!" นินิวกลืนน้ำลายคงคออึกใหญ่ เนื้อตัวสั่นเทาอย่างหนักเมื่อมือหนาเริ่มคืบคลานเข้ามาใกล้กับกลีบกุหลาบที่ยังปิดสนิท เพราะไม่มีใครเคยได้เห็นมันมาก่อน "เฮ้อ เฮ้อ..." เสียงหอบหายใจอย่างหนักดังก้องภายในรถยุโรปคันหรู อากาศภายในรถน้อยลงเต็มที เม็ดเหงื่อเริ่มผุดตามกรอบใบหน้า

"...." ธันวาชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นกลีบกุหลาบตรงหน้ายังคงปิดสนิท เขาไม่ใช่ผู้ชายอ่อนต่อโลกที่จะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าไม่เคยผ่านชายใดมาก่อน แต่การกระทำของเธอมันทำให้ความอดทนเขาหมดลง และตอนนี้สิ่งเร้าตรงหน้าทำให้ความกระสันในตัวพลุ่งพล่าน "เซอร์ไพรส์ดีนะ"

"ไม่เอาแบบนี้ ฉันไม่ต้องการแบบนี้!" นินิวตวาดลั่น เมื่อเห็นว่าเขาขยับตัวเข้ามาใกล้เธอจนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกัน ส่งผลให้ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ทิ่มเข้าที่กลีบกุหลาบ

"ฉันชอบตอนเธอท้าทายฉันมากกว่านะ"

จุ๊บ~

ริมฝีปากหนากระแทกจูบเข้าที่ริมฝีปากเธออย่างแรง แต่เธอกลับเม้มปากจนสนิทไม่สามารถที่จะสอดแทรกลิ้นเข้าไปได้ แต่แล้ว...

สวบ!

"อี๊ดดดดดด..." นินิวกรีดร้องออกจากในลำคอเสียงดังลั่นเมื่อเขากระแทกท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่ไร้เครื่องป้องกันเข้ามาในโพรงสวาทไม่ทันที่เธอจะได้ตั้งตัว และด้วยความตกใจทำให้เธอเปิดปากออกทันที ลิ้นสากร้อนระอุเข้ามาเกี่ยวพันอย่างหนัก น้ำตาค่อยๆไหลออกจากหางตาด้วยความเจ็บปวด ราวกับทุกอย่างหยุดหมุนไปชั่วขณะ ร่างกายของเธอปวดร้าวอย่างหนัก

"s**t" ธันวาผละริมฝีปากออกจากปากเธอและสบถออกมาอย่างหงุดหงิด เพราะร่องสวาทของเธอฝืดเคืองไร้ซึ่งน้ำหล่อลื่น สายตาคมกริบมองท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่แทรกตัวเข้าไปได้แค่หัวเห็ดเท่านั้น

"เจ็บ ขอร้องปล่อยฉันไปเถอะนะ" น้ำเสียงหวานอ้อนวอนราวกับคนเสียสติ ความเจ็บตรงใจกลางความสาวทำให้เธอไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะดิ้นสู้เขาเลย

"หึ! ฉันไม่คิดว่าคนอย่างเธอจะร้องไห้ตอนโดนคxยกระแทกนะ เก็บเสียงอ้อนวอนไว้ครางดังๆจะดีกว่า"

ปึก!

"กรี๊ดดดดดดด....อึก!"