“เอ็งหาเรื่องเอง ช่วยไม่ได้”
“ไปตามคุณบรรณมาหน่อย นังเมียนั่นด้วย”สาลี่เอ่ยถึงแก้วอย่างเกลียดชัง
“คุณบรรณไม่มาหรอก แล้วเอ็งเอ่ยถึงคุณแก้วดีๆ หน่อย ไปเรียกจิกว่านังนั่นนังนี่ แกนักหรือไง”
“ทำไมฉันจะเรียกมันไม่ได้”
“ข้าล่ะเบื่อเอ็งจริงๆ นังสาลี่” เจิดส่ายหน้าไปมา
“พี่เจิดไปบอกคุณบรรณว่าฉันมีเรื่องของคุณบัวจะบอก ไปสิ” เจิดมีท่าทีลังเลแต่สุดท้ายก็ยอมไปบอกบรรณในที่สุด
“อยากพบไปทำไมกัน” บรรณเอ่ยถาม ไม่อยากเจอหน้าสาลี่แม้แต่น้อย
“ไม่รู้ค่ะคุณบรรณ แต่นังสาลี่บอกว่าอยากเจอคุณแก้วด้วยค่ะ”
“ไม่ไป” บรรณปฏิเสธเสียงแข็ง
“นังสาลี่บอกว่า มีเรื่องของคุณบัวจะบอกค่ะ”
“เรื่องของแม่บัวอย่างนั้นเหรอ”
“ค่ะ” เจิดรายงานตามที่สาลี่ขอร้องมา ซึ่งบรรณจะลงไปหาสาลี่หรือไม่นั้น มันสุดแต่บุญแต่กรรม เพราะขึ้นชื่อว่าเกลียดกันมา ย่อมไม่อยากจะญาติดีหรืออยากพบเจอกันอีก
“ก็ได้ แม่แก้วรอพี่อยู่นี่ก่อน”
“ขอฉันไปด้ว
