“เหตุใดจึงมาด้วยกันเล่าคะคุณพด” ชมเอ่ยถามเมื่อเดินมานั่งใกล้ๆ กับสามี เธอรู้สึกได้ถึงความสนิทสนมของคนทั้งคู่ แต่พยายามทำเป็นมองไม่เห็น ไม่เก็บมาใส่ใจ
“คุณพดไปเยี่ยมคุณพ่อกับคุณแม่น่ะค่ะ มณีคิดถึงคุณหญิงป้าเลยขอตามมาด้วย” มณีตอบแทนพด ชมเม้มปากนิดๆ ที่พดดูไม่ใส่ใจจะตอบคำถามของเธอเลย
“คิดถึงคุณหญิงป้าจังเลยค่ะพี่พด” มณีหันไปพูดกับพด พดยิ้มให้อีกฝ่าย ชมรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินอย่างไรไม่ทราบ
“วันพรุ่งจะพาไปกราบคุณแม่ ท่านคงคิดถึงแม่มณีมากเชียวล่ะ” พดพูดแล้วสบสายตากับมณีอย่างมีความหมาย อีกฝ่ายมีท่าทีเอียงอาย ชมเผลอเม้มปากเข้าหากัน มือจิกกับต้นขอ เมื่อเห็นการกระทำของคนทั้งสอง
“บ่นคิดถึงแสดงว่าสนิทกันดีหรือคะ” ชมถามต่อ รู้สึกร้อนรุ่มในหัวใจเหลือเกิน
“ใช่” พดตอบสั้นเสียงแข็งๆ คล้ายรำคาญชมเพิ่งนึกออกว่าทั้งสองเป็นญาติกัน จึงหน้าเจื่อนไปนิด
“วันนี้มีอะไรกินบ้าง แม่มณีเขาเป็นคนกินง่ายอยู่ง่าย
