เขาโทษว่าเป็นความผิดของตัวเอง เป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่อง ร่วมมือกับคนอื่น ทำให้น้องตัวเองโดนบีบบังคับ เขามันเป็นพี่ชายที่ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรเลย น้องสาวคนเดียวยังดูแลไม่ได้ เขาสำนึกได้เมื่อสายไปแล้ว พดและดมช่วยเตือนสติ และชักนำเขาออกไปจากอบายมุข รู้จักทำงานทำการ ทำมาหากิน สร้างฐานะ รักษาทรัพย์สินของครอบครัว เขาคิดว่าจะออกตามหาน้องสาวให้เจอให้ได้ ก็มารู้ข่าวจากพดว่าเธอตายไปเสียแล้ว ถ้ารู้ว่าพดเดินทางไปใต้เพื่อไปหาบัว เขาคงขอตามไปด้วย ทั้งดมและพดไม่ได้บอกอะไรเขาเลย เขาเลยมานึกเสียใจอยู่จนตอนนี้
“ไม่ใช่ความผิดของคุณบรรณเสียหน่อยค่ะ ไอ้คุณชัยมันเลวเอง” สาลี่เอ่ยปลอบ นึกรำคาญที่บรรณเอาแต่พร่ำโทษตัวเองอยู่แบบนี้
“ฉันผิดน่ะสาลี่ เธอก็เห็นว่าเธอไม่เอาไหน ไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่าง แถมยังเป็นพี่ชายที่ไม่ดีเเสียอีก”
“เรื่องที่มันแล้วไปแล้วก็ให้มันแล้วไปเถอะค่ะ ถึงไม่มีคุณบัว สาลี่ยังอยู่กับคุณบรรณนะ
