“คุณบัวรู้ไหมครับว่าผมอธิษฐานว่าอะไร”
“คุณพงศ์อธิษฐานว่าอะไรคะ”
“ผมอธิษฐานว่าขอให้ได้เกิดมาเจอคุณบัวทุกชาติทุกชาติ ได้รักกัน ได้ดูแลกัน และได้อยู่ด้วยกันแบบนี้น่ะครับ”
“คุณพงศ์รู้ไหมคะว่าทำไมเราเกิดมาพบกันอีก พบกันในภพชาติที่ดีมีความสุข”
“ทำไมครับ”
“เพราะการทำความดี ทำสิ่งที่ดีต่อกัน ทำบุญร่วมกัน”
“คุณบัวอธิษฐานว่าอะไรครับ”
“บัวอธิษฐานว่าขอให้บัวเกิดมาแล้วเป็นคนดีมีคุณธรรม กตัญญูกตเวที หมั่นทำบุญกุศลและความดีทุกๆ ชาติค่ะ เพราะบัวจะได้เกิดมาเจอคุณพงศ์ยังไงล่ะคะ” เขาดึงเธอเข้ามหา ก่อนจะจุมพิตที่หน้าฝากนูนเกลี้ยง ก่อนจะกอดเอาไว้อย่างหวงแหน เธอซบหน้ากับอกกว้างของเขา รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย ชาตินี้เธอคงไม่รักผู้ชายคนไหนอีกแล้ว
บัวร้อนใจเมื่อไร้ข่าวคราวของพงศ์ อีกทั้งใกล้จะถึงวันงานเข้ามาทุกทีแล้ว บิดาขอร้องแกมบังคับให้เธอแต่งงานกับชัยทั้งๆ ที่เธอไม่ได้มีใจให้เขาเลยแม้แต่น้อย เพราะไม่เค
