เด็กวิศวะของหมอเถื่อน

Chapter 1 ‘ฮึก ~ ลาก่อนสายลม’ “ร้องไห้มาก ๆ เดี๋ยวขวัญจะมีห่วงกับมึงนะ” ธาวิน หนุ่มหล่อมาดอบอุ่น ทายาทเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ยื่นมือไปเช็ดน้ำตาบนใบหน้าหล่อเหลาให้เพื่อนสนิทของเขาอย่างอ่อนโยน “ไอ้ห่าวินมึงไม่ต้องมาเช็ดน้ำตาให้กู” สายลม หมอหนุ่มมาดเท่ทายาทโรงพยาบาลเอกชนตระกูลเตชะอมรทรัพย์ เบี่ยงหน้าหลบมือสากของเพื่อน ที่ยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้เขาอย่างอ่อนโยน แต่การกระทำอ่อนโยนของธาวินกลับทำให้สายลมขนลุกซู่ “ถ้าไม่อยากให้ไอ้วินมันเช็ดน้ำตาให้ มึงก็หยุดร้องซะทีสิวะ” ธีโอ หมอหนุ่มสุดฮอตทายาทโรงพยาบาลเอกชนทางภาคเหนือ หลุดขำที่เห็นสายลมทำสีหน้ารังเกียจการกระทำของธาวินอย่างเห็นได้ชัด “กูไม่ได้ตั้งใจจะร้องไห้ไอ้สัด แต่น้ำตามันไหลออกมาเอง เวลาแม่งรวมกลุ่มกันแบบนี้ พอไม่มีขวัญอยู่ด้วยเหมือนทุกครั้ง กูทำใจไม่ได้ว่ะ” “จะว่าไป ขวัญมันสนิทกับมึงที่สุดในกลุ่ม ก็ไม่แปลกที่มึงจะร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงขวัญ” สกาย หนุ่มหล่อมาดนิ่ง ทายาทธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ เอ่ยขึ้นมาบ้าง “คิดเสียว่าขวัญมันหมดเวรหมดกรรมจากไอ้ต้นกล้าแล้ว” ซีวิค หนุ่มหล่อแบดบอยสายเปย์ เจ้าของสนามแข่งรถและทายาทธุรกิจเครื่องดื่มน้ำเมา พอพูดถึงเพื่อนสาวคนสนิทที่เสียไป ใจก็หวิว ๆ ขึ้นมาทันที “แต่การที่ขวัญหมดเวรหมดกรรมจากไอ้ต้นกล้า ต้องไม่ใช่ตายจากพวกเราไปแบบนี้ พวกมึงคิดดูนะโว้ย...ขวัญเป็นแพทย์หญิงที่อนาคตกำลังไปได้ดีเลย แต่ต้องมาตายเพราะมีผัวชั่ว ๆ อย่างไอ้ต้นกล้า” สายลมเอ่ยด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น พวกเขาทั้ง 6 คน คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนประถม เรียนด้วยกันจนจบมัธยมฯ ปลาย เพิ่งมาแยกกันเรียนคนละคณะก็ตอนเรียนมหาวิทยาลัย โดยที่สายลม ธีโอและขวัญ สอบติดแพทย์ ส่วนธาวิน สกาย และซีวิคเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ ถึงแม้พวกเขาจะแยกกันเรียนคนละคณะ อีกทั้งคนเรียนแพทย์ก็มีเวลาน้อยเหลือเกิน แต่ความเป็นเพื่อนสนิทของพวกเขายังคงแน่นแฟ้นเหมือนเดิม จนเป็นเพื่อนกันถึงปัจจุบัน แต่มันน่าเศร้าตรงที่พอพวกเขาย่างเข้าสู่อายุ 26 ปี กลับต้องเสียเพื่อนรักที่เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มแบบไม่ได้เจอหน้ากันอีก “แล้วไอ้เชี่ยต้นกล้ามันไปมุดหัวอยู่ไหน งานศพขวัญมันก็ไม่โผล่หัวมา” ซีวิคเอ่ยถามสายลม “กูกำลังล่าตัวมันอยู่เหมือนกัน กูอยากจะฆ่ามันล้างแค้นให้ขวัญ” ความอาฆาตแค้นปรากฏในแววตาดำมืดของสายลม “บางทีขวัญอาจจะไม่ได้อยากให้มึงล้างแค้นไอ้ต้นกล้าก็ได้นะโว้ย เพราะขวัญดูรักไอ้ต้นกล้ามาก” ถึงขวัญจะจากพวกเขาไปหนึ่งเดือนแล้วก็ตาม แต่ทว่าสายลมกลับไม่ยอมปล่อยวางเสียที ธาวินก็เลยพูดให้สายลมมีสติให้นึกถึงความเป็นจริง “เลิกเป็นพ่อพระก่อนไอ้สัดวิน ที่มึงใจเย็นแบบนี้ เพราะมึงไม่ได้ไปเห็นขวัญตอนจะตายไง...” สายลมพูดได้แค่นั้น เขาก็รู้สึกเหมือนมีก้อนสะอื้นตีบตันที่คอจนพูดไม่ออก “กูก็เสียใจไม่ต่างจากมึงนักหรอกไอ้ลมที่เพื่อนรักต้องตายไปแบบนี้ แต่กูคิดว่าถ้าขวัญยังอยู่ มันก็คงไม่อยากให้มึงไปแก้แค้นอะไรผัวมันหรอก” ธาวินเอ่ยขึ้นอย่างมีเหตุผล “มึงรู้ได้ไงว่าขวัญไม่อยากแก้แค้นไอ้ต้นกล้า” สายลมจ้องมองธาวินด้วยแววตาขุ่นเคือง ขบกรามแน่นจนเป็นสันที่ธาวินพูดไม่เข้าหู “เฮ้ย...ไอ้ลมมึงช่วยใจเย็นก่อนสิวะ อย่าทะเลาะกันเองสิโว้ย” สกายโพล่งขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่ง “เออ...กูขอโทษก็แล้วกันไอ้วินที่หัวร้อนไปหน่อย” “อืม...กูเข้าใจมึง” ธาวินตบบ่าสายลม “เอาละ ๆ ตอนนี้คนที่ยังอยู่ก็ต้องเดินหน้าต่อไปสิวะ” ธีโอเอ่ยขึ้นมาบ้าง “อืม...ไอ้ธีพูดถูก พวกเราต้องทำให้ขวัญมันหมดห่วง มันจะได้ไปสู่สุคติ หรือเอางี้ไหมวะ ถ้าใครมีลูกผู้หญิงก่อนก็ตั้งชื่อลูกว่า ขวัญข้าว จะได้ระลึกถึงขวัญมันด้วย” ซีวิคเสนอความคิดขึ้น “กูจองชื่อนี้ไว้ให้ลูกกู” “นั่น ๆ ผู้หญิงคนนั้นโคตรสวย แต่น้องน่าจะยังเรียนมหาลัยอยู่แน่ ๆ ถ้ามึงได้แม่พันธุ์เป็นเด็ก ๆ มหาลัยแบบนั้นนะไอ้ลม รับรองเลยว่ามึงปล่อยน้ำแค่ทีเดียวคงได้ลูกชัวร์” ซีวิคบุ้ยปากไปที่โต๊ะกลมโซนกลางคลับที่มีผู้หญิงนั่งอยู่กันสามคน ถึงโซนนั้นคนจะเยอะขนาดไหน แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับดูสวยออร่าโดดเด่นกว่าใครเขา “ไร้สาระ” สายลมจ้องมองหญิงสาวคนนั้นไม่วางตา แต่ปากกลับพูดออกมาอย่างไม่สนใจ “แล้วมึงจะจองชื่อลูกไว้เพื่อ? มึงจะให้ไม้ไผ่ออกลูกให้มึงหรือไง ถึงต้องเก็บซิงไว้ชิงโชคขนาดนี้” ซีวิคส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจสุด ๆ ที่เพื่อนของเขาคนนี้จำศีลอยู่ได้ “กูจองชื่อไว้ก็จริง แต่ก็ใช่ว่ากูจะต้องรีบคว้าผู้หญิงกลางคืนมาเป็นแม่ของลูกซะเมื่อไรล่ะไอ้ควายเผือก” “มึงก็พูดเกินไป น้องอาจจะไม่ใช่ผู้หญิงกลางคืนก็ได้ อย่างเรามาเที่ยวก็ไม่ใช่ผู้ชายกลางคืนซะหน่อย แค่ชอบมานั่งฟังเพลงที่คลับ ลองเอาผู้หญิงบ้างเถอะ เดี๋ยวก็ทำไม่เป็นหรอกมึงน่ะ” “อย่าหวงค...กู หวงค...มึงเถอะ ใช้งานหนัก ๆ ระวังจะตายห่าเพราะโรคเอดส์” “กูใส่ถุงยางสามชั้น” ซีวิคแถกลับข้าง ๆ คู ๆ “เดี๋ยวนะไอ้เชี่ยซี มึงใส่ถุงเยอะขนาดนั้น ตอนเอามันเสียวเหรอวะ” ธาวินเอ่ยถามพร้อมทั้งส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วยกับคำพูดของซีวิค “ปรมาจารย์แดกเด็กอย่างมึงทำไมต้องมาถามกูด้วยวะไอ้วิน” “ก็กูไม่ได้เอามั่วอย่างมึง อีกอย่างกูไม่เคยใส่ถุงยางสามชั้นให้ระคายหำกูหรอกโว้ย” ธาวินตอบกลับซีวิคไปทันที “ใส่บาง ๆ ระวังถุงยางจะแตกใส่ผู้หญิงที่มึงไม่ได้คิดจะเอามาเป็นแม่ของลูกนะโว้ย” “ก่อนจะเสนอหน้ามาสอนกู มึงสอนตัวเองก่อนเถอะ” “แล้วนั่นมึงจะไปไหนไอ้ลม” ซีวิคไม่โต้ตอบธาวินอีก แต่เขากลับเอ่ยถามสายลมที่ลุกออกจากโต๊ะ “ไปขี้ มึงจะกินไหม” “มึงสมควรไปเป็นหมอหมาสุด ๆ ไอ้ลม” “ถ้ากูเป็นหมอหมา กูจะเอาหมาออกจากปากมึงเป็นคนแรกเลยไอ้สัดซี” สายลมทำเสียงหึ ก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะทันที “ไม่ใช่ว่าไอ้ลมมันไปแอบร้องไห้คิดถึงขวัญนะโว้ย” ธีโอมองตามไล่หลังสายลมอย่างเป็นห่วง “ก็อย่างที่พวกเรารู้กันว่าขวัญสนิทกับไอ้ลมมากกว่าพวกเราซะอีก มีอะไรก็บอกแต่ไอ้ลม มันก็ไม่แปลกที่ไอ้ลมมันจะเสียใจมากขนาดนี้” สกายที่นั่งเงียบมานานเอ่ยขึ้นถึงความสัมพันธ์ที่ผ่านมาระหว่างขวัญข้าวและสายลมที่สนิทกันเหมือนเพื่อนร่วมสาบานก็ไม่ปาน “งั้นกูขอตามไปดูมันซะหน่อย เดี๋ยวมันจะคิดสั้น” ธีโอลุกขึ้นยืน แต่ทว่าซีวิคกระชากให้นั่งลงตามเดิม “นั่งแดกเหล้าไปเลยมึง ไอ้สายลมมันไม่ได้โง่ขนาดจะฆ่าตัวตายหรอก” “จะให้กูแดกเหล้าอะไรนักหนา กูเป็นหมอนะโว้ย กูต้องรักสุขภาพ” “เหรอวะไอ้หมอหมา!!” ธาวิน สกายและซีวิคพูดออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เพราะคนที่มันพูดว่าเป็นหมอรักสุขภาพ เวลาได้เมามันก็หมาดี ๆ นี่เอง