1 เดือนถัดมา
หลังจากเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยทั้งสามก็เดินทางไปยังสนามบิน โดยมีลุงสมปองขับรถไปส่ง เมื่อลงรถพนักงานสายการบินที่จองก็มารับยังหน้าประตูทางเข้า ก่อนจะพาทั้งสามไปเช็กอิน พอเสร็จเรียบร้อยก็เข้าไปนั่งรอในห้องรับรองสำหรับที่นั่งเฟิร์สคลาส คราแรกนับหนึ่งว่าจะรอไปทานอาหารบนเครื่อง แต่เห็นหน้าตาอาหารในห้องรับรองก็ทำเอาเธออดใจไม่ไหว จึงนั่งทานข้าวระหว่างรอเครื่องออก
ขณะนับหนึ่งกำลังทานข้าวก็มองลูกสาวที่กำลังวิ่งเล่น ก่อนจะถามคาร์เตอร์ที่กำลังนั่งดื่มกาแฟด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“ลูกจะงอแงไหม?”
“ลูกเรากลัวอะไรเป็นด้วยเหรอ”
“ก็จริง” ดีที่ใช้เวลาเดินทางหกชั่วโมงกว่า ซึ่งไม่ได้นานมาก หากไปยุโรปนับหนึ่งคงเป็นห่วงลูกสาวเธอไม่น้อย รวมถึงตัวเธอด้วยเพราะไม่เคยนั่งเครื่องไกลมาก่อน หลัก ๆ บินแค่ในประเทศ ทำให้ตอนนี้ตื่นเต้นเช่นกัน
หลังจากนั่งอยู่ในห้องรับรองกระทั่งถึงเวลาขึ้นเครื่อง พนักงานของสาย
