อีกสัปดาห์ต่อมา
ใบเตยเข้ามาถึงที่ทำงานแต่เช้าตรู่ ชงกาแฟมาวางไว้ที่โต๊ะ ไม่ทันจะยกขึ้นดื่ม… เสียงคุ้นหูของใครบางคนก็ดังขึ้นที่หน้าประตูห้อง
“เตย… พี่ซื้อน้ำเต้าหู้มาให้ มีขนมจีบซาลาเปาด้วย”
ริวเอ่ยทักทาย ในมือข้างหนึ่งหิ้วถุงพลาสติก เดินเข้ามาในห้องทำงานของใบเตย
“ขอบคุณค่ะพี่ริว… ”
ใบเตยกล่าว สีหน้าและแววตาเจือไว้ด้วยความเศร้าจนแฟนหนุ่มสังเกตได้
“มีอะไรหรือเปล่าเตย… ”
ริวถามด้วยความเป็นห่วง
“พี่ริวคะ… เตยคิดว่าจะทำงานที่นี่แค่สิ้นเดือนเท่านั้น… ”
ใบเตยบอกในสิ่งที่ตัวเองนอนครุ่นคิดมาทั้งคืน
“อะไรนะ… ”
คำพูดที่ได้ยินทำเอาแฟนหนุ่มตกใจ
“นี่พี่ไม่ได้หูฝาดใช่ไหม… เตยมีปัญหาอะไรหรือเปล่า… ”
ริวรู้สึกได้
“เปล่าค่ะ… ไม่ได้มีปัญหาอะไร… ”
