เนื่องด้วยหมู่บ้านที่ฉงเจิ้นอาศัยอยู่กับเมืองหลวงนั้นห่างไกลกันมาก แม้จะเดินทางด้วยรถม้า แต่ก็ต้องใช้เวลาเดินทางไปกลับร่วมสิบวัน
ลี่จูนั่งนับวัน รอคอยการกลับมาของสองพ่อลูกทุกลมหายใจเข้าออก เนื่องจากนางเป็นคนที่มีความต้องการทางเพศสูง หลังจากต้องว่างเว้นจากการร่วมประเวณีมาหลายวัน อดทนมาได้ถึงวันที่เจ็ด นางก็เกิดตบะแตกทนไม่ไหว
หลังจากออกไปซื้อของที่ตลาดแล้วเกิดสะดุดตากับบรรดาชายหนุ่มร่างกำยำที่ร้านตีเหล็กแห่งหนึ่ง
ครั้นเมื่อนางกลับมาถึงบ้าน ด้วยความต้องการทางเพศที่พลุ่งโพลงขึ้นมาจนสุดจะทานทน ลี่จูจึงออกอุบายเพื่อที่จะได้กลับไปยังตลาดนั้นอีกครั้ง
“นี่ก็ใกล้ค่ำแล้วนะ… เจ้าจะออกไปไหนอีก”
เหมยฮัวถามลูกสาว เมื่อเห็นว่าลี่จูทำท่าว่าจะออกไปข้างนอก การที่เหมยฮัวย้ายมาอยู่ด้วยกันที่บ้านหลังนี้นางช่วยขายของและเลี้ยงหลาน ทำให้ลี่จูมีเวลาออกไปเที่ยว
“ข้าจะเอามีดไปลับที่ร้านตีเหล็ก… ”
ลี่จูคว้าม
