คืนพิศวาส

เข้าใจผิด...2 nc+++

เมื่อจัดการกับเสื้อเชิ๊ตยูนิฟอร์มของมิลินทร์เรียบร้อยแล้ว กรณ์ก็จัดการปลดตะขอกระโปรงสั้นของมิลินทร์ แล้วรูดลงไปกองไว้ที่ปลีขาเรียวงามของมิลินทร์ ทั้งร่างกายของมิลินทร์ตอนนี้มีเพียงบราเซียลูกไม้และชั้นในลูกไม้ตัวเก๋ปกปิดส่วนสงวนไว้ของเธอ

กรณ์คลื่อนใบหน้าลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่น แล้วใช้ไรหนวดอ่อนไล้ไปมาอย่างช่ำชอง ทำให้เรียวปากบางเป็นอิสระเต็มที่ เธอจึงอ้อนวอนกรณ์อีกครั้ง

"ปล่อยลินทร์เถอะนะคะคุณกรณ์ ลินทร์ไม่ใช่คุณวิจริงๆ" มิลินทร์เอ่ยเสียงเบา เพราะเธอกำลังเริ่มรู้สึกวาบหวามไหวไปกับสัมผัสของกรณ์ ทั้งที่เธอไม่ได้เต็มใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งนี้

กรณ์ยังคงไม่สนใจเสียงทัดทานของมิลินทร์ เขายังคงซอกไซร้ไล้เลื่อนลงมาที่อกชูชัน มือหนาเคลื่อนไปปลดตะขอบราเซียลูกไม้ ทำให้อกชูชันหลุดออกมาเย้ายวนสายตาของกรณ์ กรณ์จึงรีบถอดบราเซียลูกไม้โยนทิ้งลงไปที่พื้น

แล้วเขาจึงใช้ริมฝีปากเข้าครอบครองเนินอกชูชัน เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของทันที มิลินทร์น้ำตาไหลอาบสองแก้ม เธอหมดหวังแล้วจึงได้แต่ปล่อยให้กรณ์ตักตวงความสุขจากร่างของเธอ

กรณ์ครอบครองปทุมถันคู่งามเรียบร้อยแล้ว เขาจึงเคลื่อนมือหนาลงมาที่เนินสวาทที่ยังถูกปกคลุมด้วยชั้นในลูกไม้ตัวจิ๋ว เขาใช้มือยีเข้าไปที่จุดกระสันเพื่อเรียกน้ำหวานออกจากกลีบดอกไม้สีสด

มิลินทร์รู้สึกร้อนวูบวาบในกายอย่างน่าประหลาด เธอกำลังรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่กรณ์มอบให้ แปลกเหลือเกินมิลินทร์กำลังรู้สึกสับสนในตนเอง

มือเรียวยาวของกรณ์ก็ซุกซนเหลือเกิน เขารุกเข้าไปยังพื้นที่ต้องห้ามอันคับแน่น นาทีนี้กรณ์รู้สึกแปลกใจ กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ลอยเข้ามาเตะจมูกเขามันเป็นกลิ่นที่เขาไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน อีกทั้งความคับแน่นจากส่วนล่างมันทำให้กรณ์แปลกใจไม่น้อย

แต่ความต้องการที่พุ่งมากขึ้น ทำให้กรณ์ตัดความคิดที่จะสนใจเรื่องนี้ออกไป เขากลับไปสนใจร่างนุ่มนิ่มที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง นิ้วเรียวยาวยังคงสอดเข้าออกเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าทางข้างหน้าจะยังคับแน่นเพียงใด

ร่างบางของมิลินทร์ เริ่มบิดไปมาด้วยความรู้สึกแปลกๆ น้ำหวานเหนียวใสก็เริ่มออกมาฉ่ำแฉะจนชั้นในลูกไม้เปียกชุ่มด้วยน้ำหวานจากกลีบดอกไม้สีสด

กรณ์จึงจัดการถอดชั้นในลูกไม้ ไปกองไว้ที่ปลีขาเรียวยาว จากนั้นจึงส่งท่อนเอ็นอุ่นเข้าไปหยอกเย้ากับช่องทางรักสีสด ท่อนเอ็นอุ่นสอดเข้าไปได้เพียงครึ่ง ก็ต้องหยุดชะงักลงด้วยความคับแน่นจากพรหมจรรย์ของหญิงสาว

"เจ็บ ฉันเจ็บ เอามันออกไปเดี๋ยวนี้" มิลินร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดราวกับถูกฉีกร่าง น้ำตาของเธอไหลรินจนอาบไปทั่วใบหน้า

กรณ์ได้สติขึ้นมาทันที เพราะเธอคือผู้หญิงบริสุทธ์ซึ่งไม่ใช่วิรันดาแน่นอน แต่ความต้องการมันมาเกินกว่าจะถอยกลับ เขาได้แต่เดินหน้าต่อ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าผู้หญิงที่กำลังอยู่ในอ้อมกอดของเขาคือใคร