“คนที่น้อยพูดถึงเป็นลูกสาวของพี่นะ พี่ไม่ชอบฟัง”
น้อยหยุดหัวเราะ ก่อนจะแก้ตัว
“ฉันแซวเล่นน่ะ อย่าโกรธฉันเลย”
วันเพ็ญฝืนยิ้มออกมา ก่อนจะถามหาลูกสาว
“แล้วนี่เพียงมันไปไหนซะล่ะ คุณหมอมารอนวดแล้วเนี่ย”
“ติดลูกค้าอยู่น่ะพี่เพ็ญ”
“ตายจริง แล้วอย่างนี้คุณหมอก็ต้องรอน่ะสิ”
“ก็ใช่น่ะสิ น้อยบอกให้เอาหมอคนอื่นก็ไม่เอา ติดใจแต่น้องเพียง”
น้อยหัวเราะคิกๆ อีกแล้ว ซึ่งวันเพ็ญไม่ชอบใจเอามากๆ จึงขอปลีกตัว
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปสลับตัวกับเพียงก็แล้วกัน คุณหมอจะได้ไม่ต้องรอนาน”
“ตามใจพี่เพ็ญเถอะ”
วันเพ็ญยิ้มให้กับน้อยก่อนจะเดินไปหาลูกสาวที่ห้องนวด ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกับที่เพียงออเดินออกมาจากห้องเพื่อเข้าห้องน้ำพอดี
“เพียง...”
“จ๋าแม่”
เพียงออเดินมาหยุดตรงหน้ามารดา และระบายยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
วันเพ็ญกวาดสายตามองลูกสาวอย่างละเอียดลออเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือน และก็พบว่าลูกสาวหน้าตาผ่องใส เนื้อตัวก็ดู
