ซีอิ๋งหน้าเสียเพราะเธอไม่คิดว่าคุณนายเฉินจะเข้าครัวไปด้วย ตอนนี้กลายเป็นเธอที่ถูกทั้งย่าโจและคุณนายเฉินหันมามองหน้า
“ขอโทษด้วยนะคะคุณป้า ฉันก็แค่เห็นว่ามันเป็นขนมก็เลยนึกว่ามันจะไม่ดีต่อสุขภาพคุณย่าก็เลยเป็นห่วงมากเกินไป”
“เอาเถอะ ในเมื่อเข้าใจแล้วก็ดื่มชาเถอะ”
แต่ซีอิ๋งที่ดื่มกินอะไรไม่ลงแล้วก็ไม่อยากจะนั่งต่อ เธอมาที่นี่ก็เพื่อจะเอาใจย่าโจและถามไถ่ข่าวของต้าเว่ยแต่ในเมื่อเหตุการณ์ไม่เป็นใจก็ไม่จำเป็นจะต้องฝืนใจอยู่
“ไม่เป็นไรค่ะคุณย่า คือว่าหนูพึ่งนึกได้ว่าจะต้องรีบเอาของไปไว้ที่โรงพยาบาลถ้าอย่างนั้นขอตัวเลยนะคะ ลานะคะคุณป้า”
“จ้ะ กลับดี ๆ นะ”
ซีอิ๋งเดินออกมาจากสวนและรีบขึ้นรถกลับทันที บรรยากาศในบ้านตระกูลเฉินในตอนนี้แทบจะไม่ต้อนรับเธออยู่แล้ว อีกอย่างในเมื่อต้าเว่ยไม่อยู่ที่นี่ เธอก็ไม่จำเป็นจะต้องเข้ามาบ่อย ๆ
“ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ฉันก็จะไม่ฝืนแล้ว ขอแค่คุณแม่สามารถขายยาให้กองทัพ
