"เฮือก!!!!!!!" ต้นไม้สะดุ้งตื่นทันที ร่างกำยำเหนื่อยหอบ เม็ดเหงื่อใสผุดเต็มใบหน้า ลามถึงแผงอกเปือย ใจแกร่งยังสั่นไหวไม่หาย ลุกนั่งบนเตียงกว้างไล่เรียงสติใหม่ ครั้นลำดับเหตุการณ์เป็นฝันร้ายเท่านั้น แต่ต้องแปลกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อไม่พบคู่หมั้นสาว แถมประตูห้องยังเปิดกว้าง มองเห็นถึงบานกระจกด้านนอก
"นาเบล!" น้ำเสียงเข้มส่งเสียงร้องเรียกดัง ก่อนก้าวขายาวดุจนายแบบ สวมเพียงกางเกงนอนตัวเดียวมุ่งไปค้นหา จนกระทั่งพบร่างอรชรในชุดบิกินี่สีแดง อวดสัดส่วนโค้งเว้ารอยยิ้มหวานสะดุดตา ตรงสระน้ำยังกับความฝันบอกเหตุการณ์ล่วงหน้า ท้องฟ้าอึมครึมทันใด
หมับ!!!!
"เป็นอะไรคะ..หนูยังไม่ได้ว่าย..กรี๊ดดดด" เขาไม่รอช้าพุ่งคว้าโอบเอวบาง แม้เจ้าตัวพยามถามหาเหตุผล บังคับเดินดุ่มๆเข้าด้านใน เพียงเสี้ยวนาทีแสงฟ้าผ่าลงข้างตึก เฉียดระเบียงกระจกไปนิดเดียว นาเบลสะดุ้งกลัวซุกหน้าแนบแผงอก หากเขามาห้ามไม่ทันคงเป็นเธอช็อคตายตรงนั
