"ระหว่างพ่อลูกเขาคุยเรื่องงานกัน เราออกไปนั่งเล่นที่สวนกันไหมหนูเบล" สิ้นเสียงคำเอ่ยบอก มินิทจูงข้อมือเล็กของหญิงสาว เดินลัดเลาะรอบตัวบ้าน ถือโอกาสชมสวนหย่อมดอกไม้นานาพันธุ์
"แม่มิสั่งจัดสวนเองเลยหรอคะ" ดวงตากลมลุกวาว ไปทิ้งกายนั่งลงย่อเข่าก้มหอมดอกกุหลาบสีชมพูอ่อน กลิ่นละมุนสดชื่นมีผีเสื้อบินตรอม
"ไม่ใช่แม่หรอกจ๊ะ แค่บอกพ่อปืนไปว่าอยากได้ไม้ดอกไว้ดูเล่นบ้าง เขาเลยยกมาทั้งสวนเลย" คนพูดนึกยิ้มตาม การเอาอกเอาใจแบบฉบับสามี ถึงไม่หวือหวาแต่ก็พานอบอุ่น ด้วยการกระทำแสดงออกจนกระทั่งตอนนี้
"พ่อปืนต้องคลั่งรักแม่มิมากๆเลย" ไม่มีเหตุใดที่ชายชาตรีต้องสนใจเรื่องสวยงามพวกนี้ นอกเสียจากความรู้สึกภรรยาสาว แค่ฟังเรื่องราวเพียงนิดเดียว ยังแอบนึกอิจฉาเสียเอง
หากคู่หมั้นหนุ่มมีใจรับรู้ดั่งเช่นชายอื่นบ้าง เธอคงมีความสุขในแต่ละวันไม่น้อย
"แม่ว่าไม่ใช่แค่พ่อหรอกมั้ง มานั่งนี่สิแม่มีอะไรจะให้" มือเหี่ยวย่น
