หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
"ลูกสาวแม่สวยที่สุดเลยรู้ไหม" เสียงเอ่ยชมของคนเป็นแม่มาพร้อมกับแววตาเป็นประกาย เธอยืนมองลูกสาวคนสวยผ่านกระจกตัวใหญ่ตรงหน้า มือนั้นพลางโอบและจับไหล่ทั้งสองข้างมิวเรย์เอาไว้ รอยยิ้มบนใบหน้าคนเป็นแม่แสดงออกชัดเจนว่าดีใจมากที่ลูกสาวจะได้แต่งงานมีครอบครัวเป็นตัวเป็นตนสักที
แม้จะท้องก่อนแต่งแต่เธอก็ไม่ได้ซีเรียสเรื่องนั้น ขอแค่เห็นลูกสาวคนสวยมีความสุข เธอก็ไม่ต้องเป็นคิดอะไรให้ปวดหัวอีกแล้ว ไม่ว่าคนที่มิวเรย์รักและแต่งงานด้วยเป็นมาเฟียที่ใครๆต่างเกรงกลัว แต่เธอก็ไม่ได้ถึงขั้นกีดกันไม่ให้ทั้งสองรักกัน เพราะเธอมีหน้าที่แค่ดูแลและมอบความรักให้ลูกสาว
ส่วนเรื่องของความรักและการใช้ชีวิตก็ปล่อยให้มิวเรย์ได้คิดและจัดการด้วยตัวเอง อันไหนที่ไม่เหมาะสมก็คอยตักคอยเตือนแค่นั้น
"สวยเหมือนตอนคุณแม่แต่งงานกับคุณพ่อไหมคะ?" เธอแกล้งพูดเย้าแหย่แม่ตัวเองพลางคลี่ยิ้มออกมา
"ลูกแม่สวยกว่าเยอะ"
