"(โจโฉเป็นไงบ้างพล)"
"วันๆเอาแต่กินเหล้า ไม่กินข้าว พร่ำเพ้อหาแต่มึงทุกวัน" กองพลตอบกลับปลายสาย พลางมองเพื่อนรักในห้องนอนเพียงนิด ภาพโจโฉนั่งราบกับพื้นเรียบพิงเตียงนอน ในมือถือขวดเหล้ากรอกเข้าปากทำเขารู้สึกสงสารไม่น้อย
"(ระ..เหรอ)"
"มึงเปลี่ยนจากโทรมาถามเรื่องมัน เป็นมาหามันไม่ดีกว่าเหรอวะ มึงจะไม่รักมันเหมือนเดิมก็ได้นะ แต่กูขอได้ไหม...ช่วยกลับมาหามันในฐานะเพื่อนคนนึงก็ยังดี"
"(....)" มิวเรย์เงียบ ไม่ใช่เธอไม่เป็นห่วงโจโฉนะ ที่โทรมาถามกองพลก็เพราะเป็นห่วง ยิ่งรู้ว่าโจโฉเอาแต่กินเหล้าเมามายไม่เว้นแต่ละวัน เธอก็ยิ่งเป็นห่วงมากกว่าเดิม
"สงสารมันเถอะมิว มันรักมึงมากนะ ทุกคืนมันบอกว่าไม่อยากข่มตาหลับลง เพราะมันกลัวฝันเห็นเรื่องราวดีๆที่เคยเกิดขึ้นกับมึง"
"(....)"
"ไม่ต้องกลับมาในฐานะคนรักกันก็ได้ แค่กลับมาในฐานะเพื่อนของมันจะได้ไหม กูคงไม่ขอมึงมากไปใช่ไหมมิวเรย์"
"(กู...)"
"ถือว่าสงสา
