“รู้น่าว่ารัก” ใช่...ฉันรู้มาตลอดล่ะว่าเขารักฉันมาก เขาหวงแหนฉันอย่างกับอะไร คอยเฝ้ามองฉันตลอดเวลา แม้แต่ตอนที่ฉันอาบน้ำในห้องน้ำ หรือตอนที่ฉันนอนอยู่บนเตียงในห้องนอน...รักแบบเสน่หา ไม่ใช่รักแบบเพื่อนหรือพี่น้องแต่อย่างใด
หลายครั้งฉันรู้สึกตัวตอนดึกแล้วพบว่าเขาเลื้อยมานอนซุกอยู่ในผ้าห่มด้วย และบางครั้งเขาก็ทำลามกด้วยการจูบริมฝีปากของฉัน
“น้องก็คิดถึงพี่เหมือนกัน” เขาจ้องหน้าฉันก่อนจะโน้มเข้าหาริมฝีปากแล้วจูบไล้อย่างเต็มรัก ฉันจึงจูบตอบเขาอย่างเต็มใจไม่รังเกียจ แม้เขาจะเป็นเพียงอสรพิษเลือดเย็น แต่เขาคือความอบอุ่นในชีวิตของฉันเสมอ
“อืมม อืออ” เราสองจูบหอมกันอยู่สักพัก ก่อนจะได้ยินเสียงแม่ตะโกนเรียกมาแต่ไกล
“วิลา! วิลาเอ๊ย!”
“อะ” ฉันจึงผละออกจากความโหยหาที่แสนคิดถึง กระซิบบอกเขาด้วยน้ำเสียงหวานฉ่ำ
“น้องต้องกลับบ้านแล้ว...คืนนี้พี่ไปหาน้องที่ห้องด้วยนะ น้องมีเรื่องจะบอกพี่ น้องจะร
