“ก็ดี... ถ้าเธออยากอยู่แบบนั้น... ฉันก็ไม่ขัด...”
เสียงทุ้มต่ำพูดอย่างมีน้ำหนัก เหมือนเป็นการตอบรับที่เต็มไปด้วยความตั้งใจ แม้คำพูดจะดูเรียบง่าย แต่แฝงไปด้วยความจริงใจที่ไม่อาจปิดซ่อน พริ้งพลอยหันหลังให้คนเป็นพี่อย่างอ้อยอิ่ง มือหนายังคงกอดรัดเอวเธอแน่น ร่างกายสองคนบดเบียดกันอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ มีเพียงผ้าห่มผืนบางคลุมปกปิดเรือนร่างเปลือยเปล่าของทั้งคู่ เธอคิดไว้ล่วงหน้าแล้ว...อยู่ๆ มาขอเป็นแฟนแบบดื้อๆ จะมีที่ไหน? แต่ถ้าจะคบกันเพียงเพราะหลงใหลในรูปลักษณ์ภายนอก บอกเลยว่าเธอไม่เอา หัวใจของเขาต่างหาก... ที่พริ้งพลอยต้องการ ไม่ใช่แค่การจับจองเป็นเจ้าของแค่ร่างกายเท่านั้น ความรู้สึกลึกซึ้งที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของเขา ทำให้หัวใจของเธออบอุ่นขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...
@06.00 น. ห้องกัปตันทีม
“ปล่อยได้แล้ว... หนูจะรีบกลับ เดี๋ยวถ้าสายกว่านี้ คนอื่นจะมาเห็น...” พริ้งพลอยพูดเสียงเบา มือเล็กดันไหล่คน
