@คอนโดพริ้งพลอย
~ เสือใต้
ผมรีบขับรถมายังคอนโดของพริ้ง .. ในใจมันมีหลากหลายความรู้สึก ทั้งรู้สึกผิด ทั้งกลัว ทั้งกระวนกระวายใจ จนแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เท้าหนาเหยียบคันเร่งจนมิดไมล์ เพื่อให้ถึงจุดหมายเร็วที่สุด
พอมาถึงผมรีบวิ่ง ครับใช้คำว่าวิ่ง วิ่งสี่คูณร้อยเลยด้วยซ้ำ หวังอย่างเดียวขอให้เจอคนที่ไม่เจอหน้ามาหลายวัน อย่าให้เธอหนีหายไปไหนเลย..
"แก๊ก !
ผมใช้คีย์การ์ดที่มีเปิดประตูเข้าไปในห้อง ตอนนี้เวลาสามทุ่ม กว่าจะจัดการตัวปัญหาเสร็จ ก็ปาเอาค่ำมืด ไอ้จอมจัดการประสารไปยังครอบครัวของแยมเพื่อนให้นำตัวไปรักษา ครั้งนี้คงต้องรักษากันจริงๆจังๆ อาจจะต้องเข้าบำบัดในโรงพยาบาลเฉพาะทางเลยด้วยซ้ำ
ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องกลับพบว่าห้องมืดสนิทจนมองไม่เห็นอะไร ทั้งมืด ทั้งเงียบ ได้ยินเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงานอยู่...เห็นแบบนี้ใจผมก็โล่งขึ้นมานิดนึง ผมใช้ความคิดกับตัวเองอยู่นานอย่างน
