“ผมไม่มีอะไรคู่ควรกับคุณ”
“แค่รู้สึกแบบเดียวกันก็พอแล้วริก แค่นั้นมันก็พอแล้วจริงๆ”
“ชีวิตของคุณมันเริศหรูเกินกว่าจะเข้าใจคำว่าอุปสรรค สักวันคุณจะเข้าใจเอง”
“…”
“ขอบคุณนะครับสำหรับทุกอย่าง ขอบคุณมากจริงๆ ผมตามใจคุณนะถ้าคุณอยากทานข้าวที่ร้านนี้ แต่ผมขอแค่ข้าวผัดที่ผมสั่งเท่านั้นก็พอ” สายตาของริกเตอร์ว่างเปล่าจนคนมองรู้สึกใจหาย
ในขณะที่ลูกกวาดเต็มไปด้วยความรู้สึกน้อยใจ แต่ความรู้สึกของอีกคนกลับเต็มไปด้วยความเจียมเนื้อเจียมตัว
หลังจากที่ทานมื้อกลางวันจนอิ่มหนำและกลับมาที่ร้าน ริกเตอร์เลือกที่จะทำงานของตัวเองเงียบๆ ช่วยทุกอย่างในร้านที่สามารถช่วยได้ เลี่ยงที่จะอยู่กับอีกคนที่เพิ่งสารภาพความในใจกับเขาตามลำพัง แม้แต่การเดินไปทำความสะอาดและเคลียร์ความเรียบร้อยตรงเก้าอี้ที่ลูกค้าเพิ่งลุกออกไปเขาเองก็ยอมทำเช่นกัน
“ดื่มน้ำก่อนไหมริก” ลูกกวาดไม่ได้ยอมแพ้ คนตัวเล็กเดินนวยนาดเข้ามาหาคนตัวโตท
