เป็นคืนที่จัสมินมองนาฬิกาบ่อยมากที่สุด คาดหวังมากที่สุด และตั้งใจรอมากที่สุด
แม้ก่อนหน้านี้จะคุยกับริกเตอร์นานแค่ไหน แม้อีกคนจะพยายามพูดให้เธอสบายใจนานเท่าไหร่ มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึกใจหายที่มันเกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้ให้ออกไปได้เลย
คิดถึงเขา อยากกอดเขา อย่าว่าแต่กอดเลย แค่ได้เจอหน้าเขาก่อน ได้ปรับความเข้าใจกันให้มากกว่านี้ก่อนก็ยังดี!
00:15 น.
สัมผัสที่แผ่วเบาบนหน้าท้องแบนราบแม้ในตอนนี้จะมีชุดนอนตัวบางขวางกั้นกระตุ้นให้เปลือกตาที่ปิดอยู่ในตอนแรกเปิดขึ้นทันที
ก้อนเนื้อของอกทางด้านซ้ายพลันเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง กลิ่นหอมๆ ของเส้นผม กลิ่นอ่อนๆ ของยาจากโรงพยาบาล เพียงแค่รู้ว่าเขากลับมาแล้ว น้ำตาเจ้ากรรมก็ตั้งท่าจะรินไหลออกมา
“มินนึกว่าคุณภัสจะไม่กลับมาซะอีก” ฝ่ามือที่ลูบแผ่วเขาบนแขนเรียวชะงักเล็กน้อย แม้ในความมืดจัสมินยังเห็นความรู้สึกที่มันแปลกไปอยู่ในดวงตาคู่นั้น
“ไม่เป็นแ
