"หุบปากไม่งั้นกูฆ่ามึงแน่!"
ดวงตาฉันเบิกกว้างเมื่อเขากระชากแขนฉันและปิดปากฉันอย่างแรงจนฉันเจ็บไปหมด ฉันเงยหน้าสบตากับเขาด้วยความหวาดกลัวขณะที่เขาก็สบถเสียงดังเหมือนหงุดหงิดที่ฉันมาเห็น...ฉันเหลือบมองไปที่แจกันข้างหลังก่อนจะมองเขาอีกครั้ง
"..อึ่ก!"
พรึ่บ!
เพียงเสี้ยววิที่ฉันตัดสินใจสบัดตัวออกห่างเขาพร้อมเอื้อมมือไปคว้าแจกันและหันมาฟาดมันใส่เขาอย่างแรงจนมันแตกคามือ
เพล้ง!!
"อ๊ากก!!"
ดวงตาฉันเบิกกว้างมองเลือดที่ไหลลงตามหน้าผากเขาผ่านหมวกที่เขาใส่พร้อมกับร่างสูงที่กุมหัวตัวเองแม้จะใส่หมวกอยู่ฉันจึงใช้โอกาสนี้หันหลังเตรียมวิ่งหนีอีกครั้ง
หมับ!
"มึงจะไปไหน!"
พลั่ก!!
"โอ้ย!!"
ดวงตาฉันเบลอทันทีพร้อมกับความเจ็บที่ขมับหลังจากโดนมันกระชากกลับมาอย่างแรงจนฉันเสียหลักล้มใส่ขอบที่วางแจกันซ้ำแขนยังทับลงใส่แจกันจนมันบาดเป็นทางยาว ฉันจับแขนที่เต็มไปด้วยเลือดตัวเองและหันมองมันอย่างอ้อนวอน
"ยะอย่
