ยามค่ำคืนอากาศเย็นเยียบดึกสงัด ดวงจันทร์เคลื่อนผ่านใกล้ลับขอบฟ้า เวลาล่วงเลยเข้าสู่ต้นยามจื่อ อีกเพียงครึ่งชั่วยามจะกลายเป็นเช้าของวันใหม่
เซี่ยฟงประคองกอดอี้หรูอยู่บนเตียง คืนสุดท้ายของชายหนุ่มกับหญิงสาว สายใยรักในหัวใจดูคล้ายจะผูกพันแน่นเหนียวยิ่งกว่าเดิม เวลาบีบคั้น สถานการณ์ยิ่งกดดันอย่างสุดแสนจะทนไหว
“เหลือเวลาอีกไม่นานแล้วอี้หรู รีบลงมือเถิด”
“ข้าไม่อยากทำ”
“ความรักคือสิ่งที่ดีงาม แต่หากวิธีการให้ได้อยู่ครองคู่มันเจ็บปวดนัก อย่างเช่นเจ้าต้องฝึกกรงเล็บเก้าราตรีเพื่อให้กลายเป็นมนุษย์ ความรักคือบ่อเกิดแห่งทุกข์โดยแท้”
เซี่ยฟงจับมืออี้หรูมาวางไว้ตรงตำแหน่งหัวใจ
“กิ่งกำเนิดของเจ้า ฝังอยู่ภายในอกข้างซ้าย ตำแหน่งใกล้หัวใจข้า กิ่งไม้อันล้ำค่านั้นแสดงความเป็นเจ้าของเจ้า ข้ามิอาจเก็บไว้ที่อื่นได้ ผู้ใดครอบครองกิ่งกำเนิดของเจ้า หัวใจเจ้าย่อมจงรักและภักดีต่อผู้เป็นนาย”
“ฟ่านอี้จะมาเอาสิ่
