ฟ่านอี้ช่วยฮูหยินของตนสางผมอยู่หน้ากระจก ทุกสิ่งที่เหมือนทองคำมันคือทองคำแท้ทุกชิ้น ไม่เว้นแม้กระทั้งหวี ขอบกระจกหรือเครื่องใช้ส่วนตัวของอี้หรู
ฟ่านอี้นั่งชันเข่าลงข้างหนึ่งเบื้องหน้าอี้หรู เขามอบป้ายหยกนิรันดร์ใส่ในมือนาง ป้ายหยกครึ่งเสี้ยวคู่กับป้ายหยกของเขา เป็นศักดิ์ฐานะตำแหน่งฮูหยินประมุขพรรคมาร
“ป้ายหยกนี้พี่มอบให้เจ้า มีศักดิ์ฐานะทุกสิ่งเสมอเทียบเทียมประมุขพรรคมาร”
ดวงตากลมโตมีน้ำตาเอ่อคลอ นางมองฟ่านอี้ด้วยความเสน่หาอย่างลึกซึ้ง
“ข้าเป็นเพียงสตรีต้อยต่ำ ไม่คู่ควรกับท่านเสียด้วยซ้ำ ร่างกายข้าผ่านบุรุษมามากมาย นับว่าแปดเปื้อนราคีคาว ไม่สมควรให้คนเช่นท่านคุกเข่าอยู่เบื้องหน้า”
“สิ่งใดที่ผ่านมาล้วนไม่สำคัญ ตอนนี้เจ้าคือสตรีที่ข้ารัก ลืมอดีตแล้วเริ่มต้นใหม่กับข้าเถิดอี้หรู”
“ข้าขอขอบคุณท่านจากใจจริง ว่าแต่ท่านมีแผนการอันใดต่อ เหตุใดต้องให้ข้ารับปราณจากร่างท่านด้วย”
“เราเข้าไปยกน้ำ
