"ท่านโจ๊กหน่อยนะคะ"
ม่านฟ้าปรับเตียงให้เขานั้งเพื่อที่จะได้ทานอาหารได้ เธอเรื่อนโต๊ะวางอาหารมาไว้ข้างหน้าเขา
"ตอนนี้ท่านอาหารอ่อนๆได้เเล้วนะคะ"
เธอบอกเขาแต่เขาก็ยังนั้งเฉย
"ทำไมไม่ทานละค่ะ"
"ผมอยากให้คุณป้อน"
"ไม่ได้ค่ะ จะได้ขยับตัวแขนด้วย"
"ใจร้ายจัง ผมเจ็บแผลอยู่นะครับ"
"แผลอยู่ที่ท้อง แต่แขนยังทำงานได้ปกติค่ะ"
"คุณไม่สงสารผมเลยหรือไงฟ้า"
กวินทำหน้าเศร้า ม่านฟ้าส่ายหน้า
"ก็ได้ค่ะ"
สุดท้ายเธอก็ใจอ่อน กวินยิ้มออกเธอค่อยๆป้อนโจ๊กให้เขาจนหมด
"ผมอยากเข้าห้องน้ำ"
"ได้ค่ะเดี๋ยวฟ้าพาไป"
กวินค่อยๆย่อนขาลงข้างเตียงม่านฟ้ารีบเข้ามาเพื่อที่จะประคองเขาลงจากเตียง
แต่พอเข้ามาใกล้แทนที่เขาจะลงจากเตียงเขากลับดึงเธอเข้ามากอดไว้
"คะ..คุณกวินค่ะ ไหนบอกจะเข้าห้องน้ำไง"
เขากอดเธอแน่น
"ขอกอดหน่อยนะครับ"
เขาพูดในขณะที่กอดเธอไว้แนบอก
"ผมนึกว่าผมจะไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว"
"อย่าพูดแบบนั้นสิค่
