สะดุดรักมาเฟียร้าย

ไม่ผิดตัว

"ทุกอย่างเรียบร้อยครับนาย"

"ดี ออกไปได้แล้ว"

โตมรเข้ามารายงาน งานที่เขาได้รับมอบหมายให้ทำ อย่างไม่เข้าใจผู้เป็นนายเท่าไหร่ ทำไมต้องสั่งให้ค่อยตามเฝ้าดูเด็กเสิร์ฟคนนั้นทำไม หรือว่านายถูกใจก็ไม่เห็นจะต้องทำขนาดนี้ เพียงแค่นายเขาออกปากผู้หญิงก็พร้อมจะพลีกายให้

ก็นายเขาทั้งหล่อ ทั้งรวย เป็นที่หมายตาของสาวๆอยู่แล้ว

"มีอะไร"

กวินถามขึ้นเมื่อเห็นว่าโตมรยังไม่ออกไป

"เปล่าครับนาย"

พูดเสร็จเขาก็รีบออกไปทันที

เช้าวันต่อมา...

ม่านฟ้าก็ตื่นตีห้าเหมือนเดิมเพื่อที่จะไปขายน้ำเต้าหู่ในตลาดตอนเช้าป้าเจ้าของร้านใจดีจ้างเธอไปขายช่วงเช้าตีห้าถึงแปดโมง เสร็จจากขายน้ำเต้าหู้เธอก็ไปเป็นเด็กปั๊มต่อ แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือเธอพึ่งจะได้นอนไปแค่สองชั่วโมง

ทุกอย่างก็ยังคงดำเนินไปแบบนี้จนเข้าอาทิตย์ที่สองที่เธอมาทำงานที่ไนท์คลับแห่งนี้ วันนี้เธอรู้สึกเพียๆเพราะร่างกายแทบจะไม่ได้พักผ่อนเลยด้วยซ้ำ

"ฟ้าไหวไหมเนีย..หน้าดูไม่ดีเลย"

กิ๊บถามด้วยความเป็นห่วง

"ไหวสิ เราแค่รู้สึกเพียๆนะ ช่วงนี้นอนไม่ค่อยเต็มอิ่ม"

"ไปพักก่อนเถอะฟ้า"

"ไม่เป็นไรเราไหว รีบไปทำงานกันเถอะ"

พูดเสร็จม่านฟ้าก็เดินออกไปทำงานทันที ความจริงเธอรู้สึกเวียนหัวเหมือนกันแต่ก็ต้องอดทน เพราะงานที่ไนท์คลับได้เงินดี

เวลาเธอก็มีไม่มากแล้ว สามเดือนกัยเงินหนึ่งล้านบ้านมันแทบเป็นไปไม่ได้เลย แต่เธอก็ต้องทำให้ได้

"อุ้ย...ขอโทษค่ะ"

ม่านฟ้าเซไปชนเขากับลูกค้า เขารีบประคองเธอไว้ในอ้อมแขนเพราะกลัวว่าเธอจะล้มลงไป ม่านฟ้ารีบยกมือไหวขอโทษ

"ไม่เป็นไรครับ"

ลูกค้าหนุ่มตอบกลับอย่างใจดี เขายังกอดเธอไว้ไม่ยอมปล่อย

"เอ้ออ..ฟ้าขอโทษอีกครั้งนะคะ"

"ชื่อฟ้าหรอครับ ว่าแต่คุณฟ้าไม่สบายหรือเปล่าครับดูหน้าซีดๆ"

"เอ้ออ..ดิฉันไม่เป็นไรคะ ขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะคะ"

เธอพยายามดันตัวออกจากเขา

"อ้อ..ครับตามสบาย"

เขาปล่อยเธอม่านฟ้ารีบเดินออกไปทันที ชายหนุ่มมองตามเธอไปจนสุดสายตา

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของกวินทั้งหมด เขารู้สึกหงุดหงินขึ้นมาทันที ที่เห็นไอ้ลูกค้าหนุ่มนั้นประคองกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

"ไอโตเข้ามานี้หน่อย"

เขากดโทรศัพท์ภายในเรียกลูกน้องคนสนิทให้เข้ามาหาที่ห้องทำงาน

"ครับนาย"

ไม่นานโตมรก็มาถึง

"กูอยากกินเหล้า แล้วเอาเด็กมาชงให้กูด้วย"

"ได้เลยครับนายเด็กชงเหล้าร้านเรามีแต่เด็ดๆทั้งนั้นเลยเดี๋ยวผมจัดให้ครับ"

โตมรนำเสนอ

"กูไม่ได้ต้องการเด็กN"

"อ่าว..หรือนายจะให้ผมโทรตามสาวๆคนไหนบอกมาได้เลยครับ"

"ไอ้โตมึงเข้าใจอะไรอย่ากจังว่ะ เรียกเด็กเสิร์ฟคนนั้นมาชงเหล้าให้กูเดี๋ยวนี้ และถ้ามึงยังไม่รู้ว่าใครกูจะให้มึงไปนอนคิดสักเดือนหนึ่งเอาไหม"

"ไม่..ไม่เอาครับนายเข้าใจแล้วครับ จะจัดการให้เดียวนี้เลยครับ"

โตมรรีบออกมาจากห้องทันที เขาไม่ค่อยจะเห็นเจ้านายหงุดหงิดแบบนี้สักเท่าไหร่

"เฮ้ออ..สงสัยจะของขาด"

โตมรพูดคนเดียว

"ผู้จัดหารเรียกพบฟ้ามีอะไรหรือเปล่าค่ะ"

ม่านฟ้าถามขึ้นหลังจากถูกผู้จัดการเรียกพบด่วน

"เดี๋ยวเขาไปชงเหล้าให้คุณกวินในห้องทำงาน"

"ฟ้าหรอค่ะ"

"ก็ใช่ไง..ทำไมหรอ"

"แต่ฟ้าชงเหล้าไม่เป็นนะคะ"

"เออ..เดี๋ยวก็เป็นเองแหละรีบไปเข้านี้ถาดเหล้ายกไปด้วย"

"ให้คนอื่นไปไม่ได้หรอคะผู้จัดการ"

"เธอนั้นแหละรีบไป อย่าให้คุณกวินต้องรอนาน"

ม่านฟ้าจำใจยก ถาดที่มีเหล้าน้ำแข็งโซดาอยู่ในถาด เธอพอจะรู้ว่าเจ้าของไนท์คลับนี้ชื่อกวิน เห็นแต่เพื่อนๆเม้าท์กันว่าเขาหล่อมากแต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรจนถึงตอนนี้ เธอรู้สึกตื่นเต้นเธอไม่เคยชงเหล้า และชงไม่เป็นแล้วถ้าเธอทำให้เขาไม่พอใจละ เขาจะไล่เธอออกไหม

"เอออ...ขอโทษนะคะ"

"เชิญ"

ม่านฟ้ามาถึงก็เจอกับ บอดี้การ์ดหน้าโหดยืนเฝ้าประตูอยู่สองคน เธอยังพูดไม่ทันจบพวกเขาก็เปิดประตูให้เธอเข้าไป เธอจำใจต้องเดินเข้าไปในห้องอย่างไม่มั่นใจเท่าไหร่ พอเธอเดินพ้นประตูมาประตูด้านหลังก็ถูกปิดลง เสียงเพลงที่ดังๆอยู่เงียบลงทันทีเหมือนอยู่คนละที่กันเลย แอร์ที่เย็นเฉียบทำให้เธอถึงกับขนลุกได้เลย เธอเดินเข้ามาในห้องเปิดไปแค่ สลัวๆ

"เดินเป็นเต่าอยู่ได้"

เสียงที่ดังขึ้นทำให้เธอถึงกับสะดุ้ง เธอหันไปทางต้นเสียง พบชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่นั้งอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ที่อยู่ทางซ้ายมือ ม่านฟ้ารีบยกถาดเข้าไปวาง

"ขอโทษค่ะ"

เธอรีบขอโทษเขา แล้วเธอก็นั้งงงอยู่ว่าจะเริ่มจับอะไรก่อน

ชุดยูนิฟอร์มร้านเขาก็ไม่ได้เน้นเซ็กซี่มากแต่ทำไมเวลาเธอใส่มันถึงยั่วยวนหนักว่ะเขาคิดในใจ เขาพูดเร่งเธอขึ้นมาอีก

"ชงเหล้าสิรออะไร"

"ค่าา.."

เธอตอบเสียงสูง ด้วยความลนลาน

เอาวะ เอาแบบที่เธอเคยเห็นผ่านๆตามาก็แล้วกัน เธอหยิบแก้วขึ้นมาแล้วหยิบโชดาหรือไม่ใช่เอาโซดาว่างไว้แล้วหยิบเหล้าขึ้นมา

"ฉันจะได้กินไหมวันนี้"

"ให้คนอื่นมาชงแทนฟ้าได้ไหมคะ

ฟ้า..เอ้ออ..ฟ้าชงไม่เป็น เดี๋ยวฟ้าไปบอกผู้จักการให้นะคะ"

เธอทำท่าจะลุกขึ้น

"ไม่ต้องเธอนั้นแหละชงมา"

"แต่ฟ้าเป็นเด็กเสิร์ฟไม่เคยชงเหล้านะคะ"

"แล้วไงคนเรามันก็ต้องมีครั้งเเรกเสมอ

เร็วๆฉันหิว"

(เอาว่ะ..ก็บอกแล้วว่าชงไม่เป็น)

เธอกำลังจะเทโซดาลงแก้ว

"นี้....ใครเข้าเทโซดาก่อน ถึงจะเป็นเด็กเสิร์ฟแต่เรื่องพื้นฐานแบบนี้ก็ต้องเรียนรู้ไว้มั่งสิ"

ม่านฟ้ามือสั้นไปหมด

"แล้ว..จะต้องเทอะไรก่อนละคะ"

เธอถามเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ อีกใจก็เริ่มจะหมดความอดทนก็เธอบอกเเล้วว่าเธอชงไม่เป็น

กวินจับแก้วเหล้ามาใส่น้ำเเข็งเทเหล้าลงไปแล้วตามด้วยโซดา เขย่าแก้วไปมาแล้วกระดกรวดเดียวหมดแก้ว

[ปั๊ก]

เขาว่างแก้วลงมาที่โต๊ะเสียงดัง จนม่านฟ้าสะดุง

"ชงมา"

เขาบอกเธอ ม่านฟ้าทำตามเขา เงอะๆงะๆ

เธอเทเหล้าลงไปก่อนแล้วตามด้วยโซดา

แล้วว่างให้เขา

"เหล้าแค่นั้นมันจะได้กลิ่นไหม"

"แล้วทำไมคุณไม่ชงเองเลยละค่ะ ก็ชงได้อยู่"

ม่านฟ้าเริ่มหมดความอดทน

"ทำไมชงเหล้ามันยากไม่เหมือนอ่อยผู้ชายหรือไง"

"คุณ..คุณพูดอะไรคะ"

ม่านฟ้างงกับคำพูดของเขา เธอมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ และก็ต้องการให้เขามองเธอให้ชัดๆว่าเธอคือม่านฟ้าเผื่อว่าเขาจะเขาใจผิดคนหรือเปล่า

"หรือไม่จริง"

"ไม่จริงเรื่องอะไรคะ ดิฉันว่าคุณเข้าใจอะไรผิดแล้วละคะ คนที่คุณต้องการเจอไม่น่าจะเป็นดิฉันแล้วละคะ ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ"

เธอลุกขึ้นยืน กวินจับข้อมือเธอเเละดึงให้เธอล้มลงมานั้งกับเขา

"กรี๊ดด.."

เธอตกใจพยายามจะลุกขึ้นแต่เขากอดเอวเธอไว้แน่น

"คุ..คุณปล่อยนะ"

เธอเริ่มกล้วเขาจริงๆแล้ว

"ฉันต้องการไม่ผิดคนหรอก ม่านฟ้า"

เธอตาโต มองหน้าเขาอย่างตกใจ เขารู้จักเธอ เธอพยายามดิ้นอยู่ในที่แบบนี้ถ้าเขาจะทำอะไรเธอเธอจะเอาอะไรไปสู้

เขารวบแขนเธอไว้ แล้วก้มลงไปสูดดมความหอมที่ซอกคอของเธอ เธอกลัวจนแทบจะสิ้นสติ

"คุณ...คุณ..ปล่อยฉันนะ ฉันมาทำงานเด็กเสิร์ฟนะไม่ใช้แบบนี้"

"อยากได้เท่าไหร่"

กวินถามเธอ ม่านฟ้าหน้าชา

"ปล่อยฉันนะ"

"จะอัพค่าตัวหรอ...อยากได้เท่าไหร่"

"ทั้งหมดที่คุณมี...ฉันก็ไม่เอา"

"ฟรี!!..."

"ไอ้คนบ้าปล่อยนะ"

เธอดิ้นสุดเเรงที่มี

เขากระชากเสื้อเชิ้ตจนกระดุมขาดหมดทุกเม็ดเผยให้เห็นเนินอกอวบที่อยู่ในบราลูกไม้น่ารัก

"กรี๊ดดด..."

ม่านฟ้าร้องอย่างตกใจกลัว ก่อนที่สติเธอจะดับวูบไป