คนที่ทำผิดสมควรได้รับบทลงโทษ หรือชดใช้ในสิ่งที่ทำดีล่ะ?
เขายืนมองคนที่หักหลังด้วยแววตาเย็นชา มันกำลังอ้อนวอนเขาสุดกำลัง หากแต่เขากลับไม่ได้สนใจต่อคำวิงวอนของมัน
“คะ…คุณวาคีล วะ…ไว้ชีวิตผมด้วยนะครับ”
ทำอะไรไว้ต้องได้รับผลที่ตามมา…
กฎก็คือกฎ ไม่เคยปรานีคนทำความผิด ต่อให้มีเหตุผลเป็นพันๆ คนหักหลังก็คือคนหักหลัง
“ผมไม่ได้ตั้งใจ คุณวาคีลปล่อยผมไปเถอะนะครับ”
“หึ เหตุผลที่กูต้องปล่อยคนเหี้ยๆ แบบมึงไปมาสิ เผื่อกูจะใจดีปล่อยมึงไป” คนอย่างเขาน่ะเหรอจะปล่อยคนที่ทำผิดไป? อย่าหวังเลย เพราะเขาไม่ปล่อยคนพวกนี้ไปง่ายๆ หรือต้องบอกว่า ไม่ปล่อยให้มีชีวิตรอดเลยดีกว่า
“ผมโดนขู่ ถ้าผมไม่ทำมันจะฆ่าผม ผะ…ผมไม่มีทางเลือกครับคุณวาคีล” และอีกหนึ่งเหตุผลที่ยอมทำงานให้คู่แข่งของวาคีล อีกฝั่งให้เงินมาก้อนหนึ่ง ซึ่งมันมากพอที่ทำให้คนโลภมากยอมหักหลังเจ้านายของตัวเอง
“มึงรู้อะไรไหม คนที่มาอยู่ในห้องนี้ตอนโดนกูจับ
