เป็นบรรยากาศปาร์ตี้ครอบครัวที่ไม่ได้มีมานาน ต่างคนต่างมีหน้าที่ของตัวเอง ยุ่งในหน้าที่ วันนี้ราวกับเรื่องราวแสนมหัศจรรย์ ทุกคนว่างมาร่วมฉลองปาร์ตี้ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา เพิ่มเติมเข้ามาก็คือ วาคีล ว่าที่ลูกเขยคนใหม่ของบ้าน
ทุกคนปฏิบัติกับวาคีลราวกับเป็นคนในครอบครัว ยกเว้นภาคินคนเดียว ที่มีท่าทีไม่ชอบหน้าวาคีล ไม่รู้เพราะอะไรทำไมถึงไม่ชอบขี้หน้าน้องเขยคนนี้ อาจจะเป็นเพราะหวงมิวนิคที่เป็นน้องสาว
เคร้ง…
“ไม่ได้เห็นบรรยากาศแบบนี้นานแล้ว คิดถึงบรรยากาศนี้มาก” เขมิกาพูดด้วยรอยยิ้ม แววตาที่ไล่มองลูกๆ ทีละคนเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและปลื้มปริ่ม กับการมารวมตัวกันของลูกๆ อย่างครบทุกคน
“อยากให้มีโมเมนต์แบบนี้ทุกวันเลย”
“อย่าร้องไห้สิครับแม่” คิระบอกคนเป็นแม่
“คิรันเช็ดน้ำตาให้ครับคุณย่า” คิรัน หลานชายตัวน้อยหยิบกระดาษทิชชู แล้วเดินเข้าไปเช็ดน้ำตาให้เขมิกา การกระทำแสนน่ารักของคิรันสร้างความเอ็น
