พาฝันปิดประตู เดินกลับเข้าไปในห้อง ปั้นแป้งนั่งหน้าตึงไม่พูดไม่จา
" แป้ง "
" ........ "
" มันก็ไม่ใช่ความผิดของพี่วาโยนะ ลองมองกว้างๆสิ ถ้าเค้าไม่จริงจังกับแก เค้าคงไม่เสียใจแบบนี้ "
" แป้งอายเค้านะฝัน แล้วแป้งต้องปะทะกับผู้หญิงของเค้าอีกเท่าไหร่ แป้งขออยู่ห่างๆ ไม่ขอยุ่งเกี่ยวดีกว่า แป้งอยากมีชีวิตสงบๆ "
พาฝันรู้ว่าเพื่อนเป็นคนเด็ดเดี่ยวขนาดไหน จะพูดให้เปลี่ยนใจคงยาก
รุ่งเช้าปั้นแป้งไปมหา'ลัยแต่เช้า เหตุผลที่รีบออกเช้าทั้งที่มีเรียนช่วงสาย เพราะยังไม่อยากเจอหน้าชายหนุ่ม ตลอดทั้งวัน ปั้นแป้งพยายามหลบรุ่นพี่หนุ่มมาตลอด ไม่รู้หรอกว่าจะหลบได้นานแค่ไหน เรียนคณะเดียวกัน โอกาสเจอกันมันมีมาก แต่ปั้นแป้งจะคอยดูทางก่อนตลอด ถ้ารุ่นพี่เธอก็จะคอยหลบ สุดท้ายหนีไม่พ้นเพราะวาโยมาดักรอที่รถ
ปั้นแป้งชะงักเท้าเมื่อเห็นวาโยมาดักรออยู่ที่รถของเธอ
" แป้ง "
ปั้นแป้งหันหลังกลับทันที วาโยก็ตามไปติดๆ
