ตอนที่ 17
บรรยากาศในห้องพักกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง มีเพียงเสียงลมหายใจแผ่วเบาของเมญาดาที่ดังเป็นระยะ ทุกคนต่างจมอยู่ในความคิดของตนเอง ความโล่งใจที่เมญาดาปลอดภัย ความกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่กำลังจะตามมา และความรู้สึกขอบคุณที่พวกเขามีให้กันและกันในยามยากลำบากนี้ ถักทอรวมกันเป็นความรู้สึกที่ซับซ้อนและยากจะคาดเดา
ไม่นานนัก เปลือกตาของเมญาดา ก็ค่อยๆ ขยับเล็กน้อยแสงสว่างรำไรลอดผ่านเข้ามา ทำให้ดวงตาคู่สวยค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างเชื่องช้า เพื่อน ๆ ของเธอที่นั่งเฝ้ากันอยู่ข้างเตียงสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงนั้น ชัชชนน์ที่อยู่ใกล้เธอมากที่สุดก็รีบโน้มตัวเข้าไปใกล้ด้วยความตื่นเต้น
“ญาดา...ญาดา เป็นไงบ้าง?” เสียงของชัชชนน์สั่นเล็กน้อยด้วยความดีใจ เขาพูดกับเธอด้วยภาษาไทย เมญาดาขยับเปลือกตาอีกครั้ง ก่อนจะมองไปยังใบหน้าของชัชชนน์ด้วยความดีใจที่เห็นเขาอยู่ข้าง ๆ ริมฝีปากแห้งผากของเธอพยายามจะเอื้อนเอ่ยกับเขา แต่ไ
