ฉันพยายามไม่สนใจที่เห็นเลือดไหลออกจากมือเขาแบบนั้น ทั้งที่จริงมันเป็นห่วงอยากจะเดินไปจับมือเขามาดู แต่ก็ต้องหักห้ามใจเอาไว้ ณ จุดๆ นี้ ฉันไม่สามารถเป็นห่วงเขาได้อีกแล้ว
“ให้ฉันเอาลินมาคุยตรงนี้เลยมั้ย เธอถึงจะมั่นใจ” กำปั้นหันมาถามฉัน
มันควรจะชัดเจนตั้งแต่คำตอบของเขาแล้วหนิ ไม่ใช่พอทุกอย่างเป็นแบบนี้แล้วถึงคิดได้
“ไม่ต้องแล้ว ฉันไม่อยากรู้อะไรอีกแล้ว” พูดจบฉันก็ลากกระเป๋าไปที่หน้าประตู
“เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง”
“ไม่ต้อง !!”
คิดว่าเขาฟังงั้นหรอ กำปั้นดึงกระเป๋าไปจากมือฉันแล้วเปิดประตูห้องออกไปข้างนอก เขาเดินดิ่งไปที่รถทันที ตอนนี้ไม่รู้ว่ากลุ่มเพื่อนเขาที่นั่งดื่มกันอยู่หายไปไหนแล้ว ไม่เจอใครเลยรวมถึงลิน แต่ไม่เจอเธอก็ดีแล้วแหละ บอกตามตรงว่าฉันไม่อยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้อีกเลย
ฉันขึ้นรถกลับกรุงเทพโดยมีกำปั้นเป็นคนไปส่ง ระหว่างทางเราไม่ได้พูดอะไรกันเลย และถ้าฉันไม่ได้คิดไปเองรู้สึก
