แก้วเหล้าถูกวางเอาไว้บนโต๊ะหลังจากที่สายธารเธอดื่มจนหมด
“ไปสิ ฉันดื่มตามที่นายขอแล้ว”
“ขอนั่งต่ออีกสักสิบนาทีไม่ได้ ?”
“นี่!! คนอย่างนายมันเชื่อไม่ได้จริงๆ ฉันจะไม่เชื่อคำพูดนายอีก” เธอทำหน้าไม่พอใจและวีนใส่ผมใหญ่เลยตอนนี้
“ต้องทำยังไงเธอถึงจะยอมหายโกรธ ต้องทำยังไงเธอถึงจะยกโทษให้ให้ฉัน” ผมถามเธอแบบจริงจัง แต่เธอก็เล่นเงียบใส่ผมเหมือนเคย
ผมนั่งรอยาออกฤทธิ์ประมาณห้านาทีสายธารเธอก็เริ่มมีอาการเหงื่อเริ่มผุดขึ้นมาบนใบหน้า สิบนาทีผ่านไปเธอเริ่มนั่งไม่ติดเก้าอี้
“ระ ร้อนจัง” เธอคงไม่รู้ตัวว่าเสียงที่เปล่งออกมามันทำให้ผมแทบคลั่ง
“กลับมั้ย เดี๋ยวไปส่ง?” ผมเสนอตัวเอง ถ้าไม่ใช่ผมก็อย่าหวังว่าจะมีใครได้ไปส่งเธอ ผมไม่ยอมแน่
“ไม่ต้องฉันกลับเองได้” ขนาดยาเริ่มออกฤทธิ์เธอยังปฏิเสธผมอยู่ ใจแข็งชะมัด!
“อ๊ะ! นะ นี่ฉันเป็นอะไร นายเอาอะไรให้ฉันดื่ม!!” สายธารเธอเริ่มนั่งไม่ติดกับที่แล้วตอนนี้
