NAMAMAGA ang mga mata ko. Matapos buksan ang puntod ng anak namin at kuhanan siya ng DNA sample. Sabihin man ng iba na nababaliw ako dahil hindi ko matanggap na wala na ang anak namin ay okay lang. Gusto kong maging kampante sa sarili ko. Gusto ko na rin mag-umpisang muli.
Inakbayan ako ni Mathew. "Don't cry, we will know the truth after a week."
I wipe my tears. "I'll be okay, don't worry, does anyone known our plan?"
Umiling siya. "Just like you said this is secret. Only the two of us know this."
"Very good,"sagot ko. Masyado akong nagdududa sa mga ganitong DNA dahil sa napapanood kong teledrama. Dahil sa pagiging sigurista ko sa result ng DNA ng anak ko dalawang DNA center kami lumapit gusto kong malaman kung magtutugma ang mga result nilang dalawa.
"Bakit kailangan nating itago?"
