มธุรสาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง เมื่อก้าวเข้าไปข้างใน ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมเมื่อครั้งที่เธอยังอยู่ หัวใจวูบไหวเจ็บแปลบอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อรับรู้ดีว่าเธอเองคิดถึงที่นี่มากแค่ไหน
ครั้งหนึ่งตอนที่เผลอตัวเผลอใจ เธอเคยมองว่าที่นี่เป็นบ้าน เป็นแหล่งพักพิง เป็นที่ที่ทำให้อยู่แล้วอบอุ่นหัวใจ... ตอนที่ก้าวเดินจากไปเธอคิดว่าบ้านของเธอไม่มีอีกต่อไป ทว่าวันนี้ไหนเลยจะคาดคิดว่าเธอจะได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง
“พี่รสา!”
เสียงเรียกของเด็กชายแอรอนที่ดังมาจากหน้าประตูที่เปิดกว้างทำให้มธุรสาที่ยืนคว้างอยู่กลางห้องหันไปตามเสียงเรียก ก่อนจะเห็นว่าเด็กชายเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาเธอ โดยมีสริตาตามมาด้วย
“แอรอน! คุณซี!”
เด็กชายแอรอนวิ่งเข้ามากอดเธอด้วยท่าทีเก้ๆ กังๆ เพราะเธอกำลังท้องอยู่ ขณะที่สริตาก็ฉวยมือเธอไปจับเอาไว้แน่นด้วยมือข้างหนึ่ง ตอนนี้หญิงสาวคลอดลูกแล้ว และในอ้อมกอดของอีกฝ
