แม้ภายในใจอยากจะผลักไสแค่ไหน แต่ร่างกายดันไม่ตอบสนอง หมี่เกี๊ยวไม่เก่งกาจพอ จะปรามความรู้สึกที่คิดถึงเขาหมดหัวใจ
"ฉันคิดถึงเธอมากนะ" ผมผละตัวถอยแต่ยังใช้มือโอบรัดเอวบางเอาไว้ "ฉันรู้สึกไม่ดีเวลาเราทะเลาะกัน"
"หนูเองก็เช่นกัน ตะ แต่..ตอนนี้ เฮียใหญ่กำลังจะหมั้นแล้ว ถ้ามีใครมาเห็นว่าเราอยู่ด้วยกัน อาจจะส่งผลเสียก็ได้นะคะ ปะ ปล่อยหนูไปเถอะ"
"ไม่! ฉันอยากกอดเธอแบบนี้ อยากอยู่ตรงนี้กับเธอ"
"แต่ว่า..ฮึกกก หนู.."
"ฉันรู้ว่าเธอลำบากใจ แต่ขอให้ฉันได้มีความสุขกับคนที่ฉันอยากอยู่สักหน่อยจะได้ไหม"
ผมแทบอยากหลั่งน้ำตาแต่ต้องทนฝืนเก็บเอาไว้ มองใบหน้าของหมี่เกี๊ยวที่น้ำตาคลอช่างทรมานหัวใจ ผมเริ่มโน้มตัวลงเพื่อทับทาบริมฝีปากแนบชิดพ่วงแก้มชมพูระเรื่อ
ห้องแต่งตัว เจ้าสาว
"ฉันบอกแล้วไงว่าต้องรองเท้าฝังเพชร!! นี่มันแต่ไพลินกระจอกๆ กล้าเอามาให้ฉันใส่ได้ไง" เพียงฟ้าตวาดลั่น โดยที่ทุกคนก้มหน้า "นี่มันงาน
